بررسی آثار محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی آثار محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفید دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی آثار محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی آثار محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی آثار محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : یاخته

تعداد صفحات :۶

هدف: مطالعه و بررسی خواص محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفیدمواد و روشها: در این تحقیق موشهای نر نژاد Mice Albino NMRI با سن شش هفته و وزن ۲۶±۲ گرم در پنج گروه (۱) شاهد، (۲) حلال (روغن زیتون)، (۳) اسید رتینوئیک (Retinoic Acid)، (۴) کورکومین، (۵) اسید رتینوئیک + کورکومین تقسیم بندی شد. بر اساس آزمایشهای مقدماتی و نتایج حاصل از آن از اسید رتینوئیک به میزان ۳۰ میلی گرم و کورکومین به مقدار ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت ۸ روز به صورت داخل معدی (gavage) استفاده شد. پس از تشریح و خون گیری، سنجشهای بیوشیمیایی میزان کلسترول، تری گلیسیرید و آنزیمهای ALP و LDH با کمک کیتهای آزمایشگاهی و دستگاه اسپکتروفتومتری صورت گرفت. از روش آنالیز واریانس یک طرفه و tukey’s test در تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.یافته ها: اسید رتینوئیک (RA) باعث افزایش میزان کلسترول و تری گلیسیرید به ترتیب به میزان ۲۳.۳ درصد (P<0.001) و ۱۱.۳ درصد (P<0.05) و میزان فعالیت آنزیمهای LDH و ALP موجود در پلاسما به ترتیب به مقدار ۸۲۵, درصد و ۴۲.۴ درصد (P<0.001) نسبت به گروه حلال (گروه کنترل) شد. خوراندن کورکومین توانست میزان کلسترول و تری گلیسیرید را به ترتیب به مقدار ۱۲.۲ درصد (P<0.01) و ۲۵.۲ درصد (P<0.001) نسبت به گروه تیمار با RA و میزان فعالیت آنزیمهای LDH و ALP را نسبت به گروه تیمار با RA به ترتیب به اندازه ۱۱.۲ درصد (P<0.05) و ۱۵.۷ درصد (P<0.05) کاهش دهد.نتیجه گیری: اطلاعات به دست آمده و نمودارها مشخص نمودند که ویژگی آنتی اکسیدانتی کورکومین قادر است از میزان سیتوتوکسیک RA کاسته و اثرهای جانبی مصرف آن را به حداقل برساند و موفقیت درمان را افزایش دهد در نتیجه می توان پیشنهاد نمود که همزمان با مصرف اسید رتینوئیک از کورکومین نیز استفاده شود.

کلید واژه: رتینوئیک اسید، کورکومین، سیتوتوکسیک، آنتی اکسیدانت، موش نر