بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله تحقیقات دامپزشکی (دانشگاه تهران)

تعداد صفحات :۸

هدف: تعیین نسبت بیماری پریودنتال و التهاب لثه و ارتباط آن با عوامل فرضی در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در فاصله سالهای ۱۳۸۰-۱۳۷۹.طرح: گزارش موارد (Case series).حیوانات: تعداد ۳۰۰ قلاده سگ.روش: انتخاب سگهای دارای سن بیش ازشش ماه، ثبت مشخصات شامل: سن، جیره غذایی، میزان استخوان در جیره، نحوه قرارگیری فکها و پس از آن معاینه ناحیه دهان و گروه بندی حیوانات به سه دسته سالم، دارای التهاب لثه و مبتلا به التهاب پریودنشیوم بر اساس میزان رسوب جرم دندانی، اندازه گیری عمق شیار لثه، میزان لق شدگی دندان و تعداد دندانهای افتاده و از بین رفته.تجزیه و تحلیل آماری: محاسبه فراوانی نسبی بر حسب درصد و انجام آزمون آماری مربع کای برای سنجش ارتباط تمامی متغیرهای مستقل این تحقیق با وضعیت سلامتی لثه.نتایج: میزان فراوانی التهاب پریودنشیوم و بیماری پریودنتال به ترتیب ۲۴ درصد و ۱۲ درصد بود. جنس و نحوه قرار گرفتن فکها با شدت بیماری پریودنتال ارتباط معنی داری نداشت. در نژادهای کوچکتر (التهاب لثه ۳۲.۸ درصد و بیمای پریودنتال ۲۴.۸ درصد) میزان وقوع بیماری با سگهای بزرگ دارای (التهاب لثه ۱۹.۲ درصد و بیمای پریودنتال ۰.۹ درصد) اختلاف معنی دار بود. همراه با افزایش سن احتمالا استعداد ابتلا به بیماری افزایش پیدا می کند. به طوریکه در این مطالعه هیچ یک از حیوانات بالای ۵ سال دارای لثه سالم (التهاب لثه ۴۷.۶ درصد و بیماری پریودنتال ۵۲.۴ درصد) نبودند. در سگهایی که از جیره واجد استخوان استفاده می گردند ۷۹.۹ درصد دارای لثه سالم بودند. میزان رسوب جرم دندانی و افزایش عمق شیار لثه در چهارمین دندان پیش آسیا و اولین دندان آسیای فک بالا بیشتر بود و دندانهای پیش بیشتر در اثر پیشرفت بیماری دچار لق شدگی و از دست رفتن شده بودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثبات نمود که اولا بیماری پریودنتال یکی از بیماریهای شایع سگهای ارجاعی به درمانگاه دامهای کوچک (۳۶ درصد) را تشکیل می دهد. با توجه به عوامل تاثیرگذارنده باید نسبت به رعایت اصول بهداشتی محوطه دهان و اضافه کردن استخوان به جیره سگهای نژاد کوچکتر همت گمارد. و لازم به ذکر است که در سنین بالاتر از ۵ سال با توجه به افزیش استعداد ابتلا به بیماری اهمیت معاینات ناحیه دهان بیشتر خواهد شد.

کلید واژه: التهاب لثه، بیماری پریودنتال، دندان، سگ