تاثیر تمرین های تقویتی بر قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا و توانایی جابجایی در بیماران همی پارزی مزمن ناشی از سکته مغزی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تمرین های تقویتی بر قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا و توانایی جابجایی در بیماران همی پارزی مزمن ناشی از سکته مغزی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تمرین های تقویتی بر قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا و توانایی جابجایی در بیماران همی پارزی مزمن ناشی از سکته مغزی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تمرین های تقویتی بر قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا و توانایی جابجایی در بیماران همی پارزی مزمن ناشی از سکته مغزی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تمرین های تقویتی بر قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا و توانایی جابجایی در بیماران همی پارزی مزمن ناشی از سکته مغزی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب جنوب

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه: شایع ترین تظاهر عملکرد نورولوژیک بعد از سکته مغزی ضعف حرکتی است. مطالعه به منظور تعیین اختلال های قدرت و دو عمل جابجایی، راه رفتن روی سطح صاف و بالا رفتن از پله، در بیماران همی پارزی و تاثیر تمرین های تقویتی کانسنتریک عضلات اندام تحتانی مبتلا در درمان این اختلال ها انجام شد.
مواد و روش ها: در این کار آزمایی بالینی، ۳۴ بیمار همی پارزی ثانویه به سکته مغزی با میانگین سنی ۶.۱۹± ۵۲.۴۱ سال از طریق نمونه گیری در دسترس، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار داده شدند. قدرت ایزومتریک هفت گروه عضلانی آنها با دینامومتر دستی و راه رفتن روی سطح صاف و بالا رفتن از پله با استفاده از آزمون (Dynamic Gait Index) DGI قبل و بعد از ۱۲ جلسه درمان اندازه گیری شدند. گروه مورد علاوه بر تمرین های تعادلی و عملکردی، تمرین های تقویتی را دریافت کرد. به گروه کنترل فقط تمرین های تعادلی و عملکردی داده شد. از آزمون های t مستقل، t زوج، من ویتنی و ویلکاکسون برای مقایسه نتایج قبل و بعد درمان استفاده شد.
یافته ها: قدرت مجموع اندام تحتانی مبتلا در گروه مورد از ۳۰.۷±۱۶.۳ کیلوگرم به ۵۷.۱± ۱۲.۹ کیلوگرم و در گروه کنترل از ۳۳.۴± ۱۴.۶ کیلوگرم به ۳۷.۹± ۱۵.۸ کیلوگرم ارتقا یافت (p<0.0001). تفاضل میانگین گروه مورد (۲۶.۶) بسیار بیشتر از گروه کنترل (۴.۴) بود (p<0.0001) توانایی راه رفتن روی سطح صاف در گروه مورد ۲۴.۵% (p=0.023) و کنترل ۳۹% (p=0.001) ارتقا یافت. توانایی بالا رفتن از پله در گروه مورد ۶۴% (p=0.001) ارتقا یافت ولی در گروه کنترل افزایش فقط ۲۴.۸% بود (p=0.083).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از موثر بودن تمرین های تقویتی در بهبود قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا و توانایی بالا رفتن از پله ها در مرحله مزمن توانبخشی بعد از سکته مغزی حمایت می کند.

کلید واژه: راه رفتن، تمرین های تقویتی، همی پارزی، سکته مغزی، توانبخشی