کندروسارکومای لگن (بررسی سیر بالینی ۲۸ بیمار)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کندروسارکومای لگن (بررسی سیر بالینی ۲۸ بیمار) دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کندروسارکومای لگن (بررسی سیر بالینی ۲۸ بیمار)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کندروسارکومای لگن (بررسی سیر بالینی ۲۸ بیمار)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کندروسارکومای لگن (بررسی سیر بالینی ۲۸ بیمار) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران

تعداد صفحات :۶

پیش زمینه: کندروسارکوم تومور اولیه بدخیم بافت غضروفی است که بیشتر در سنین بالا و بعد از دهه چهارم و پنجم تشخیص داده می شود. شایع ترین محل بروز این تومور در استخوان های پهن ناحیه لگن و اطراف شانه و استخوان ران می باشد. با توجه به عدم پاسخ این توموربه شیمی درمانی و رادیو تراپی، عمل جراحی برداشتن تومور با حاشیه وسیع، درمان اصلی این بیماری است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمان و طول عمر بیمارانی است که کندروسارکوم لگن داشتند.مواد و روشها: مطالعه به صورت گذشته نگر و مقطعی برروی ۲۸ بیمار (۱۹ مرد و ۹ زن) مبتلا به کندروسارکوم لگن که در ۲۰ سال گذشته مراجعه کرده بودند، انجام شد. میانگین سن ۳۸.۹ سال و میانگین مدت زمان پیگیری ۲۷.۸ ماه بود. در این بیماران علایم بالینی، روش های جراحی، عوارض و میزان «زنده ماندن» بررسی شد. کارآیی مفصل لگن بیماران در قید حیات با سیستم نمره دهی هریس (HHS) محاسبه گردید.یافته ها: بیشتر بیماران با درد و توده قابل لمس به عنوان اولین علامت بیماری مراجعه نمودند و ۲ بیمار در زمان شروع علایم، متاستاز ریوی داشتند. در ۲۳ بیمار، کندروسارکوم اولیه و در ۵ بیمار ثانویه به کندروسارکوم بود. ۱۶ بیمار درجه بدخیمی پایین و ۱۲ بیمار درجه بدخیمی بالا داشتند. ۲۱ بیمار با جراحی حفظ اندام و ۵ بیمار با برداشتن یک نیمه لگن درمان شدند. ۲ بیمار نیز هیچ گونه جراحی نداشتند. در پایان مطالعه ۱۴ بیمار (۱۲ بیمار از گروه جراح حفظ اندام و ۲ بیمار از گروه قطع اندام از لگن) زنده ماندند که از این تعداد ۲ بیمار عاری از بیماری، ۱۰ بیمار دارای متاستاز ریه و ۲ بیمار عود موضعی در لگن داشتند. میزان «زندگانی عاری از بیماری» ۳۲% و میزان «زنده ماندن» در بیماران کندروسارکوم لگن ۲۷% بود. در بیماران در قید حیات نمره هریس (HHS) 71 محاسبه شد. نتیجه گیری:‌ تشخیص زودرس و جراحی با حاشیه مطمئن و وسیع بخصوص در ضایعات با درجه بدخیمی بالا باعث پیش آگهی بهتر و افزایش میزان «زنده ماندن» و زمان «زندگانی عاری از بیماری» خواهد شد.

کلید واژه: کندروسارکوم، تومور استخوان، جراحی حفظ اندام، درجه بندی تومور