بررسی شیوع آسیب به دندانها حین لوله گذاری تراشه بوسیله لارینگوسکوپ مکینتاش استاندارد در مقایسه با لارینگوسکوپ مکینتاش تغییر یافته

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شیوع آسیب به دندانها حین لوله گذاری تراشه بوسیله لارینگوسکوپ مکینتاش استاندارد در مقایسه با لارینگوسکوپ مکینتاش تغییر یافته دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شیوع آسیب به دندانها حین لوله گذاری تراشه بوسیله لارینگوسکوپ مکینتاش استاندارد در مقایسه با لارینگوسکوپ مکینتاش تغییر یافته  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شیوع آسیب به دندانها حین لوله گذاری تراشه بوسیله لارینگوسکوپ مکینتاش استاندارد در مقایسه با لارینگوسکوپ مکینتاش تغییر یافته،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شیوع آسیب به دندانها حین لوله گذاری تراشه بوسیله لارینگوسکوپ مکینتاش استاندارد در مقایسه با لارینگوسکوپ مکینتاش تغییر یافته :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران)

تعداد صفحات :۸

لارینگوسکوپ مکینتاش بیش از نیم قرن است که بعنوان یکی از شایعترین انواع لارینگوسکوپ ها جهت لوله گذاری بیماران استفاده می شود. در رابطه با آسیب به دندانها، حتی با وجود متخصصین مجرب بیهوشی نیز نمی توان از آسیب به دندانهای پیشین فوقانی جلوگیری کرد. بطور کلی ۳ فاکتور مهم در این آسیب دخالت دارند که عبارتند از: ۱- آناتومی دهان و دندان بیمار ۲- مهارت متخصص بیهوشی ۳- نوع تیغه لارینگوسکوپ. هر ۳ فاکتور بطور همزمان در بروز این آسیبها دخالت دارند. بر اساس این مطلب، در این تحقیق ما لارینگوسکوپ مکینتاش را جهت کاهش آسیب به دندانها تغییر دادیم (قسمت ابتدایی تیغه برداشته شد). در ۱۰۰ بیمار مورد مطالعه پس از القای بیهوشی برای لارینگوسکوپی ۱ بار از لارینگوسکوپ استاندارد و ۱ بار از نوع تغییر یافته استفاده کردیم. در بهترین نمای مدخل گلوت، فاصله بین هر دو لارینگوسکوپ تا دندانهای پیشین مرکزی فک بالا بوسیله کولیس اندازه گیری شد. نمای مدخل گلوت بر اساس درجه بندی CORMACK-LEHANE تعیین شده بود. کلیه این اعمال توسط یک متخصص بیهوشی انجام گرفت و در صورتیکه در فاصله بین ۲ لارینگوسکوپی، درصد اشباع اکسیژن شریانی پایینتر از ۹۰% می شد، لارینگوسکوپی قطع و بیمار اکسیژن ۱۰۰% می گرفت. در ۲۳ مورد از ۱۰۰ مورد، تیغه لارینگوسکوپ استاندارد کاملا با دندانها تماس داشت یعنی فاصله بین تیغه تا دندان صفر بود. در مقابل تنها در ۲ مورد از ۱۰۰ مورد، تیغه، لارینگوسکوپ تغییر یافته، با دندانها برخورد پیدا کرد. نمای لارینگوسکوپی در تیغه استاندارد بدین ترتیب بود: درجه ۱، ۸۴ نفر- درجه ۲، ۱۱ نفر- درجه ۳، ۵ نفر و درجه ۴، صفر (هیچ بیماری نداشتیم). نمای لارینگوسکوپی در تیغه تغییر یافته شامل درجه ۱، ۳۸ نفر- درجه ۲، ۴۴ نفر- درجه ۳، ۱۸ نفر- درجه ۴، صفر بود. اولین اقدام موفقیت آمیز جهت لوله گذاری بیماران زمانی که از لارینگوسکوپ تغییر یافته استفاده شد، ۷۲% بود اما زمانی که از لارینگوسکوپ استاندارد استفاده شد در تمام موارد اولین اقدام موفقیت آمیز بود. با توجه به مسائل فوق باید گفت که تغییر در تیغه لارینگوسکوپ باعث افزایش فاصله دندانها از تیغه لارینگوسکوپ و در نتیجه کاهش فشار و آسیب به دندانها می گردد. اما از سوی دیگر، این تغییر باعث افزایش درجه نمای لارینگوسکوپی شده که نشان دهنده کاهش دید آزمایش کننده است.

کلید واژه: لارینگوسکوپ مکینتاش تغییر یافته، صدمات دندانها، عوارض لوله گذاری