نقش کاهش اسیدیتی و جلوگیری از رفلاکس معدی – مروی در کاهش شیوع فیستول حلقی – پوستی به دنبال لارنژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان حنجره

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش کاهش اسیدیتی و جلوگیری از رفلاکس معدی – مروی در کاهش شیوع فیستول حلقی – پوستی به دنبال لارنژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان حنجره دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش کاهش اسیدیتی و جلوگیری از رفلاکس معدی – مروی در کاهش شیوع فیستول حلقی – پوستی به دنبال لارنژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان حنجره  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش کاهش اسیدیتی و جلوگیری از رفلاکس معدی – مروی در کاهش شیوع فیستول حلقی – پوستی به دنبال لارنژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان حنجره،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش کاهش اسیدیتی و جلوگیری از رفلاکس معدی – مروی در کاهش شیوع فیستول حلقی – پوستی به دنبال لارنژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان حنجره :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

تعداد صفحات :۹

مقدمه: فیستول حلقی – پوستی یکی از عوارض جدی به دنبال لارنژکتومی می باشد. از عواملی که به نظر می رسد در بروز این عارضه دخالت داشته باشد، رفلاکس اسید معده بعد از عمل جراحی است. اسید معده آسیب شدید به مخاط حلق و حنجره وارد کرده و ترمیم مخاطی را به تاخیر می اندازد. در این مطالعه نقش پروفیلاکسی بر علیه رفلاکس معدی – مروی در کاهش شیوع فیستول بعد از لارنژکتومی، مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش: در این بررسی ۵۶ بیمار مبتلا به سرطان حنجره که طی سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۸ در بیمارستان خلیلی شیراز تحت عمل لارنژکتومی کامل قرار گرفته بودند و از بین آنان ۳۰ بیمار ۲۴ ساعت قبل از عمل رژیم دارویی ضد رفلاکس شامل متوکلوپرامید (۱۰ میلی گرم هر ۶ ساعت به صورت وریدی) و سایمتیدین (۲۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت) دریافت کرده بودند که تا زمان مرخص شدن بیماران از بیمارستان نیز دریافت دارو ادامه داشته (گروه مطالعه) و ۲۶ بیمار رژیم ضد رفلاکس دریافت نکرده یا به طور ناقص دریافت کرده بودند (گروه کنترل)، میزان شیوع فیستول در دو گروه بررسی شد.
نتایج: میزان شیوع فیستول در گروه کنترل ۳۴.۶% و در گروه مطالعه ۱۱% به دست آمد.
بحث: نتایج به دست آمده از این مطالعه مانند سایر مطالعات مشابه، تایید کننده نقش مهم رفلاکس معدی – مروی در افزایش شیوع فیستول به دنبال لارنژکتومی می باشد.

کلید واژه: رفلاکس معدی – مروی، فیستول حلقی – پوستی، لارنژکتومی، سرطان حنجره