مقایسه سه روش وینینگ بیماران تحت تهویه مکانیکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه سه روش وینینگ بیماران تحت تهویه مکانیکی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه سه روش وینینگ بیماران تحت تهویه مکانیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه سه روش وینینگ بیماران تحت تهویه مکانیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه سه روش وینینگ بیماران تحت تهویه مکانیکی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)

تعداد صفحات :۱۰

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت جدا کردن به موقع بیماران تحت تهویه مکانیکی از ونتیلاتور روشهای PSV, T-Piece, SIMV جهت پروسه جداسازی (weaning) در اولین فرصت مناسب که همراه با انتوباسیون مجدد بیمار نباشد مورد توجه قرار گرفت. این تحقیق بر روی بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستانهای امام حسین، طالقانی و لقمان تهران بین سالهای ۱۳۸۱-۱۳۷۹ صورت گرفت.مواد و روشها: پژوهش به صورت تجربی، تصادفی و مولتی سنتز روی ۸۹ بیمار تحت تهویه مکانیکی صورت گرفت. ابتدا ۷۵ بیمار که ضوابط وینینگ را پیدا نمودند به صورت تصادفی به سه گروه ۲۵ تایی تقسیم و به کمک روشهای SIMV و T- Piece و PSV از دستگاه تهویه مصنوعی جدا گردیدند. ۱۴ بیمار دیگر هم که در زمان مطالعه خارج از برنامه ریزی درمانی خود را اکستیوب کرده بودند در گروه چهارم (selfextubation) قرار گرفتند. کلیه بیماران تحت رژیم تغذیه ای یکسان قرار داشتند و پراکندگی بیماریهای همراه COPD، ایسکمیک قلبی، پر فشاری خون، بین گروهها مورد توجه قرار گرفت. انتوباسیون مجدد (Reintubation) به صورت لزوم انجام انتوباسیون مجدد و از سر گیری تهویه مکانیکی تا ۷۲ ساعت پس از انجام اکستوباسیون و out come با مرخص شدن یا فوت در بخش ICU در نظر گرفته شد. بعد از جمع آوری یافته ها با کمک نرم افزار SPSS و با آزمون آماری ANOVA مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: PSV کمترین میزان موارد انتوباسیون مجدد را در مقایسه با دو روش دیگر دارد (P=0.008) و هرچه طول مدت تهویه مکانیکی کمتر باشد میزان فراوانی انتوباسیون مجدد کاهش می یابد (P<0.0001). وقوع انتوباسیون مجدد باعث افزایش طول مدت بستری و افزایش مرگ و میر در ICU می شود (p<0.0001) ولی روشهای متفاوت وینینگ بطور مستقل تاثیری روی out come بیماران ندارد.نتیجه گیری و توصیه ها: تنظیم پروتکلی واحد جهت انجام شروع به موقع پروسه وینینگ بیماران تحت تهویه مکانیکی در بخشهای ICU و استفاده از متد PSV به عنوان روش ارجح در مقایسه با SIMV, T-Piece توصیه می شود.

کلید واژه: تهویه مکانیکی، انتوباسیون مجدد، وینینگ