بررسی تاثیر تاپیرامات به صورت داروی کمکی در کنترل تشنجات مقاوم کودکان در بیمارستان مفید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر تاپیرامات به صورت داروی کمکی در کنترل تشنجات مقاوم کودکان در بیمارستان مفید دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر تاپیرامات به صورت داروی کمکی در کنترل تشنجات مقاوم کودکان در بیمارستان مفید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر تاپیرامات به صورت داروی کمکی در کنترل تشنجات مقاوم کودکان در بیمارستان مفید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر تاپیرامات به صورت داروی کمکی در کنترل تشنجات مقاوم کودکان در بیمارستان مفید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در پزشکی

تعداد صفحات :۶

سابقه و هدف: صرع مقاوم به مواردی اطلاق می شود که حملات صرع با استفاده از داروهای ضد تشنج رایج به خوبی کنترل نشود. هدف از تحقیق حاضر بررسی کارآیی و میزان عوارض جانبی تایپرامات به صورت داروی کمکی در انواع سندرمهای صرعی مقاوم در کودکان بود. مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۴۲ کودک با صرع مقاوم به درمان شرکت کردند. ۱۴ نفر دختر (۳۳.۳%) و ۲۸ نفر پسر (۶۶.۷%) در محدوده سنی ۱۵-۱ سال (میانگین سنی ۵.۸ سال) از بین کودکان با صرع مقاوم مراجعه کننده به درمانگاه و یا بخش اعصاب بیمارستان مفید انتخاب و وارد مطالعه شدند. تشنجات بیماران علیرغم مصرف ۱۳-۴ نوع داروی ضد صرع (متوسط ۹ دارو) به طور رضایت بخش کنترل نشده بود. دارو طی یک دوره ۴ هفته ای تیتراسیون به داروهای ضد صرعی همراه اضافه گردید (هفته اول ۳، هفته دوم ۵، هفته سوم ۷ و هفته چهارم mg/kg 9). سپس بیمار به مدت سه ماه تحت رژیم دارویی ضد صرعی ثابت (تاپیرامات و داروی ضدصرعی همراه) قرار گرفت.یافته ها: بر اساس طبقه بندی سندرمهای اپی لپتیکی، ۱۴ نفر سندرم لنوکس گشتات (۳۴%)، ۸ نفر صرع ایدیوپاتیک (۱۹%)، ۱۶ نفر صرع سیمپتوماتیک (۳۸%) و ۴ نفر صرع میوکلونیک پیشرونده (۹%) داشتند. در پایان ارزیابی سه ماهه، ۱۷% بیماران بدون تشنج شده و در ۲۶% کاهش بیش از ۵۰% در فرکانس تشنج حاصل گردید. در ۵% بیماران حملات صرعی تشدید شد. عوارض خطیر کبدی، کلیوی و خونی در هیچیک از بیماران مشاهده نگردید. عوارض عصبی خفیف و گذرا در ۱۲% بیماران دیده شد که شامل کاهش ناچیز اشتها در یک نفر، خواب آلودگی در سه نفر و آتاکسی در یک نفر بود. نتیجه گیری: پاسخ درمانی به تاپیرامات در مطالعه حاضر قابل قبول می باشد. می توان از این دارو در موارد صرع مقاوم سود جست.

کلید واژه: صرع مقاوم، تاپیرامات، داروی کمکی