بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن به دنبال انجام عمل تیروییدکتومی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن به دنبال انجام عمل تیروییدکتومی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن به دنبال انجام عمل تیروییدکتومی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن به دنبال انجام عمل تیروییدکتومی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن به دنبال انجام عمل تیروییدکتومی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: درباره بروز هیپوتیروییدی درپی عمل جراحی توافق نظر وجود ندارد. گاه پس از انجام جراحی ساب توتال تیروییدکتومی بدون تجویز هورمون جایگزین بیمار بی علامت باقی می ماند و گاه پس از لوبکتومی ـ ایسمکتومی تا ۳۶%. هیپوتیروییدی دیده می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن پس از تیروییدکتومی است. مواد و روش ها:۱۰۲ بیمار که مبتلا به سرطان تیرویید نبودند و تحت جراحی های لوبکتومی ـ ایسمکتومی ساب توتال و نزدیک توتال (near total) تیروییدکتومی قرار گرفته بودند، به مدت یک سال بدون تجویز هورمون جایگزین تحت نظر گرفته شدند. پس از عمل جراحی، آزمایش عملکرد تیرویید به عنوان پایه و پس از آن هر ۳ ماه تا یک سال بررسی شد و در صورت بروز هیپوتیروییدی، هورمون جایگزین تجویز شد تا آزمایش عملکرد تیرویید طبیعی شود. پس از طبیعی شدن TSH، برای ۳ ماه دارو تجویز شد و سپس برای یک ماه دارو قطع شد تا گذرا یا پایدار بودن هیپوتیروییدی بررسی شود.یافته ها: در این مطالعه ۳۰ مرد (۲۹) و ۷۲ زن (۷۱) شرکت داشتند. متوسط سن تمامی افراد ۳۹±۱۳.۶ سال (زنان ۳۸.۴±۵.۱ و مردان ۴۰.۵±۱۴.۲ سال) بود. ۳۶ نفر از کل بیماران با زمان متوسط بروز حدود ۵±۳.۲ ماه، به هیپوتیروییدی مبتلا شدند (۳۵.۲%). در میان متغیرهای مورد بررسی، افزایش سن، نوع عمل جراحی (تیروییدکتومی نزدیک توتال)، گزارش آسیب شناسی (گریوز و گواتر آدنوماتوز)، نوع بیماری اولیه (گواتر مولتی ندولر سمی و گریوز)، انفیلتراسیون لنفوستیک در لام پاتولوژی، افزایش طول مدت بیماری اولیه و مصرف لووتیروکسین قبل از عمل جراحی، موارد معنی دار در ارتباط با بروز هیپوتیروییدی پس از تیروییدکتومی بودند. در صورتی که جنس، درجه تیرومگالی قبل از عمل جراحی، عوارض پس از عمل و متوسط میزان TSH که بلافاصله پس از عمل چک شد، ارتباط معنی داری با بروز هیپوتیروییدی پس از عمل نداشت.نتیجه گیری: پس از تیروییدکتومی الزاما نیازی به تجویز هورمون تیرویید نیست؛ این در صورتی است که لزومی به درمان هیپوتیروییدی نباشد و بتوان با معاینات و آزمایش های متوالی بیمار را از نظر برگشت بیماری اولیه تحت نظر داشت. با توجه به درصد بالای هیپوتیروییدی در پی ابتلا به بیماری گریوز و انفیلتراسیون لنفوستیک در بررسی آسیب شناختی، این بیماران باید مورد توجه خاص قرار گیرند.

کلید واژه: تیروییدکتومی، هیپوتیروییدی، عوامل خطر، میزان بروز