تظاهرهای بالینی و آزمایشگاهی و نحوه پاسخ گویی به درمان در کودکان مبتلا به گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تظاهرهای بالینی و آزمایشگاهی و نحوه پاسخ گویی به درمان در کودکان مبتلا به گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تظاهرهای بالینی و آزمایشگاهی و نحوه پاسخ گویی به درمان در کودکان مبتلا به گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تظاهرهای بالینی و آزمایشگاهی و نحوه پاسخ گویی به درمان در کودکان مبتلا به گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تظاهرهای بالینی و آزمایشگاهی و نحوه پاسخ گویی به درمان در کودکان مبتلا به گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین

تعداد صفحات :۸

زمینه: گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو (MPGN) شایع ترین گلومرولو نفریت مزمن در کودکان است.
هدف: مطالعه به منظور تعیین تظاهرهای بالینی و آزمایشگاهی کودکان ایرانی مبتلا MPGN ونوع پاسخ آنان به درمان با استروئید و سرکوب گرهای ایمنی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه پرونده بیماران مبتلا به MPGN از مجموع پرونده های بیوپسی کلیه که از خرداد ۱۳۵۱ لغایت دی ۱۳۷۴ به آزمایشگاه نفرولوژی مرکز طبی کودکان ارسال شده بودند, انتخاب گردیدند. بیماران از نظر سن شروع بیماری، جنس، پروتیینوری، هماتوری، هیپرتانسیون، کلیرانس کراتی نین، پایین بودن سطح C3 سرم، سابقه خانوادگی مثبت، نحوه تظاهر ابتدایی بیماری، انواع رژیم های درمانی به کار رفته و نوع پاسخ به درمان بررسی شدند. برای مقایسه میانگین ها و وجود ارتباط بین متغیرهای مختلف از آزمون t و کای دو استفاده شد.
یافته ها: از ۶۶ مورد MPGN گزارش شده, ۵۵ بیمار مبتلا به نوع اول، ۷ بیمار مبتلا به نوع دوم و ۴ بیمار مبتلا به نوع سوم بودند. ۳۱ بیمار پسر بودند. رابطه معنی دار بین کسانی که درمان اختصاصی گرفته و آنهایی که نگرفته بودند از نظر پیشرفت به طرف نارسایی مزمن کلیه مشاهده شد. بیمارانی که تظاهر ابتدایی آنها گلومرولونفریت سریعاً پیشرونده یا گلومرولونفریت مزمن بود نسبت به سایرین پیش آگهی بدتری داشتند و بیشتر به نارسایی مزمن کلیه مبتلا شده بودند (p<0.05). بین هیپرتانسیون و پیشرفت به طرف نارسایی مزمن کلیه نیز ارتباط معنی دار مشاهده شد.
نتیجه گیری: MPGN ممکن است به نارسایی مزمن کلیه تبدیل شود. درمان طولانی مدت با استرویید و سرکوب گرهای ایمنی ممکن است جلوی پیشرفتی را بگیرد.

کلید واژه: گلومرولونفریت مامبرانو پرولیفراتیو، پروتئینوری، هماتوری، هیپرتانسیون، نارسایی مزمن کلیه