مقایسه اثر بلوک اینتر پلورال با پتدین و بلوک بین دنده ای با بوپی واکائین بر عملکرد ریوی در بیماران دچار شکستگی دنده

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر بلوک اینتر پلورال با پتدین و بلوک بین دنده ای با بوپی واکائین بر عملکرد ریوی در بیماران دچار شکستگی دنده دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر بلوک اینتر پلورال با پتدین و بلوک بین دنده ای با بوپی واکائین بر عملکرد ریوی در بیماران دچار شکستگی دنده  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر بلوک اینتر پلورال با پتدین و بلوک بین دنده ای با بوپی واکائین بر عملکرد ریوی در بیماران دچار شکستگی دنده،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر بلوک اینتر پلورال با پتدین و بلوک بین دنده ای با بوپی واکائین بر عملکرد ریوی در بیماران دچار شکستگی دنده :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان (طبیب شرق) zahedan journal of research in medical sciences

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: استفاده از بلوکهای عصبی باعث کاهش درد و در نتیجه بهبود عملکرد ریوی در شکستگی دنده می گردد. در این مطالعه دو روش بلوک اعصاب بین دنده ای و نیز بلوک اینترپلورال را برای بررسی تاثیر آن دو بر بهبود عملکرد ریوی مقایسه کردیم.
مواد و روش کار: در یک کارآزمایی بالینی یکسو کور ۸۶ بیمار دچار شکستگی یک طرفه بیش از ۲ دنده در رده سنی ۲۰ تا ۵۰ سال که بین سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ به بیمارستان خاتم الانبیا (ص) زاهدان مراجعه کرده بودند به طور تصادفی به دو گروه بلوک بین دنده ای (۴۰ نفر) و بلوک اینترپلورال (۴۶ نفر) تقسیم شدند. در گروه بلوک بین دنده ای از ۳ میلی لیتر بوپی واکائین ۰.۲۵% و در گروه بلوک اینترپلورال از mg/kg 2 پتدین پس از افزایش حجم به ۲۰ میلی لیتر استفاده کردیم. بلوکها را هر ۸ ساعت تا ۴۸ ساعت ادامه دادیم. عملکرد ریوی با استفاده از (Forced Expiratory Volume in 1 second)FEV1 و FVC(Forced Vital Capacity) توسط اسپیرومتر تعیین و با هم مقایسه گردید.
یافته ها: بیماران گروه بلوک بین دنده ای ۴۰ نفر (۲۳ مرد و ۱۷ زن) و گروه بلوک اینترپلورال ۴۶ نفر (۲۶ مرد و ۲۰ زن) بودند. متوسط سن گروه بلوک بین دنده ای ۳۱.۱ سال و گروه بلوک اینترپلورال ۳۲.۸ سال بود. در هر دو گروه بعد از بلوک FEV1 و FVC بهبود نشان داد اما مقایسه FEV1 و FVC بعد از انجام بلوک در گروه بلوک اینترپلورال نسبت به گروه بلوک بین دنده ای بهتر بود. (۷۸.۹۰ در مقابل ۷۴.۹ برای FEV1 با ۰.۰۱=P و ۷۸.۵۶ در مقابل ۷۵.۱ برای FVC با ۰.۰۱=P). مقایسه FEV1 متوسط (۶۶.۲۱% با ۶.۴=SD در گروه بلوک اینترپلورال در مقابل ۶۳.۹۰% با ۶.۱=SD در گروه بلوک بین دنده ای و ۰.۰۹=P) و FVC متوسط (۶۶.۴% با ۷.۰۱=SD در گروه بلوک اینترپلورال در مقابل ۶۴.۳% با ۶.۱۰=SD در گروه بلوک بین دنده ای و ۰.۱۵=P) دو گروه قبل از بلوک اختلاف معنی داری را نشان ندادند.
نتیجه گیری: بلوک بین دنده ای با بوپی واکائین و بلوک اینترپلورال با پتدین توانستند باعث بهبود عملکرد ریوی در بیماران با شکستگی دنده گردند. اگر چه بهبود عملکرد ریوی از نظر آماری در گروه بلوک اینترپلورال چشم گیرتر از بلوک بین دنده ای بود اما به نظر نمی رسد که از نظر بالینی قابل ملاحظه باشد.

کلید واژه: شکستگی دنده، عملکرد ریوی، پتدین، بلوک اینترپلورال