رفتار فارماکوکینتیکی فنی توئین متعاقب افزایش فشار مثبت انتهای بازدمی در بیماران با آسیب مغزی و دچار آسیب حاد ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 رفتار فارماکوکینتیکی فنی توئین متعاقب افزایش فشار مثبت انتهای بازدمی در بیماران با آسیب مغزی و دچار آسیب حاد ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد رفتار فارماکوکینتیکی فنی توئین متعاقب افزایش فشار مثبت انتهای بازدمی در بیماران با آسیب مغزی و دچار آسیب حاد ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی رفتار فارماکوکینتیکی فنی توئین متعاقب افزایش فشار مثبت انتهای بازدمی در بیماران با آسیب مغزی و دچار آسیب حاد ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن رفتار فارماکوکینتیکی فنی توئین متعاقب افزایش فشار مثبت انتهای بازدمی در بیماران با آسیب مغزی و دچار آسیب حاد ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: تاکنون بررسی اثرات فشار مثبت انتهای بازدمی (PEEP) بر روی حذف کبدی فنی توئین با خصوصیت استخراج کبدی پایین در متون انجام شده قبلی در جایی درج نگردیده و بیان نشده است. در این تحقیق اثرات فشار مثبت انتهای بازدمی روی پارامترهای فارماکوکینتیکی فنی توئین در بیماران مربوطه مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روشها: این تحقیق به صورت کارآزمایی اثرات فشار مثبت انتهای بازدمی روی پارامترهای فارماکوکینتیکی فنی توئین در هفت بیمار با آسیب حاد مغزی (۴ زن و ۳ مرد) بالاتر از ۱۸سال، ۸GCS<، اینتوبه و دچار آسیب حاد ریوی (pao2/Fio2<300) که مبتلا به نارسایی کلیوی یا کبدی یا قلبی نبوده، همچنین سابقه دریافت فنی توئین و یا داروهای موثر در متابولیسم و کلیرانس فنی توئین را نداشتند انجام گردید. در این مطالعه بیمارانی که متعاقب آسیب حاد مغزی کاندید دریافت فنی توئین جهت پروفیلاکسی از تشنج با دوز سرشار ۱۵mg/kg و دوز نگهدارنده ۷mg/kg شده و همچنین در طول بستری در بخش مراقبت های ویژه دچار آسیبی حاد ریوی (Acute Lung Injury) گشته اند، ابتدا تحت تهویه مکانیکی با ونتیلاتور Evita2 و فشار مثبت انتهای بازدمی با مقادیر بین صفر تا پنج سانتیمتر آب (۵ ۰£PEEP£) و سپس در صورت نیاز تحت تهویه مکانیکی با فشار مثبت انتهای بازدمی بالاتر از ۵ و پایین تر از ۱۰ سانتیمتر آّب ۱۰ ۵£PEEP£ قرار گرفتند. میانگین فشار متوسط شریانی ثبت شده در هر سه ساعت بیماران قبل و بعد از افزایش (Positive End Expriatory Pressure) PEEP، همچنین متغیرهای فیزیولوژیکی نظیر پروفایل همودینامیکی و علائم حیاتی و بیوشیمایی، شاخص های تهویه و اکسیژناسیون و در نهایت APACHE II و GCS بیماران در زمان نمونه گیری ثبت شده، درج گردید.یافته ها: با فرض ۰.۶L/kg=Vd و ۴mg/L=Km میانگین و انحراف معیار Mwan (±SD) مقادیر شاخص ها و پارامترهای فارماکوکینتیکی فنی توئین قبل از افزایش PEEP و بعد از آن یک بار در حضور افزایش و بار دیگر در حضور کاهش فشار متوسط شریانی (MAP) و نیز میانگین و انحراف معیار فشار متوسط شریانی قبل و بعد از افزایش PEEP محاسبه گردید. نتیجه گیری و توصیه ها: یافته ها نشان داد که گر چه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین تغییرات MAP و پارامترهای فارماکوکینتیکی متعاقب افزایش PEEP مشاهده نشده است ولی از لحاظ بالینی و کلینیکی PEEP در بعضی موارد سبب افزایش و در بعضی موارد سبب کاهش MAP گردید که به نوبه خود افزایش MAP مسبب افزایش در Vmax و کاهش CTrongh گردید که عکس آن نیز صادق است و از لحاظ بالینی اهمیت داشته و شایسته توجه می باشد.

کلید واژه: