آیا درمان هیپرتیروییدی در تغییر سطح سرمی لیپوپروتیینها، آپولیپوپروتیینها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی موثر است؟

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 آیا درمان هیپرتیروییدی در تغییر سطح سرمی لیپوپروتیینها، آپولیپوپروتیینها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی موثر است؟ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد آیا درمان هیپرتیروییدی در تغییر سطح سرمی لیپوپروتیینها، آپولیپوپروتیینها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی موثر است؟  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی آیا درمان هیپرتیروییدی در تغییر سطح سرمی لیپوپروتیینها، آپولیپوپروتیینها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی موثر است؟،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن آیا درمان هیپرتیروییدی در تغییر سطح سرمی لیپوپروتیینها، آپولیپوپروتیینها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی موثر است؟ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: هورمونهای تیرویید در سنتز، متابولیسم و تجزیه لیپیدها نقش عمده ای ایفا میکنند. افراد هیپرتیرویید دچار افزایش قابل ملاحظه حساسیت نسبت به استرس های اکسیداتیو و در نتیجه اکسیداسیون LDL-C میشوند. آنزیم پاراکسوناز آنزیمی مستقر بر لیپوپروتیین با چگالی بالا (HDL-C) است که در شرایط آزمایشگاهی از اکسیداسیون LDL-C جلوگیری کرده و ممکن است نقش آنتی آتروژنیک داشته باشد. هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت آنزیم پاراکسوناز و وضعیت لیپیدها در هیپرتیروییدی قبل و بعد از درمان میباشد.مواد و روشها: ۲۴ بیمار مبتلا به هیپرتیروییدی به عنوان گروه مورد و ۲۳ فرد به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. در تمام افراد مورد بررسی پس از گرفتن شرح حال و تعیین اندازه های تن سنجی، سطح سرمی هورمونهای تیرویید، لیپیدها و آپولیپوپروتیینها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز در یک نمونه خون ناشتا اندازه گیری شد.یافته ها: بیماران پس از درمان با متی مازول مورد پیگیری مجدد قرار گرفتند (متوسط درمان ۷.۳±۳.۹ ماه) که از مجموع این افراد ۱۵ نفر یوتیرویید شده بودند. از نظر وزن، نمایه توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن تفاوت معنی داری بین بیماران قبل و بعد از درمان وجود نداشت. پس از درمان در بیماران یوتیرویید کاهش معنی داری در سطح سرمی ۸.۴±۲.۲) T4 در مقابل ۱۳۴±۳۸) T3 ,(P<0.001: mg/dL 16.6±۴.۴ در مقابل (P<0.05; ng/dL 250±۹۰ و افزایش معنی داری در سطح سرمی ۱.۹±۲.۲) TSH در مقابل (P<0.001; mU/mL 0.06±۰.۰۶ وجود داشت. پس از درمان، فعالیت پاراکسوناز سرمی افزایش معنی داری نسبت به وضعیت قبل از درمان نشان داد ۶۴.۶±۳۷.۸) در مقابل (P<0.001; lU/mL 49.0±۲۲.۸. همچنین پس از درمان افزایش معنی دار در سطوح سرمی کلسترول تام ۲۰۹±۴۸) در مقابل (P<0.001; mg/dL 172±۳۹، تری گلیسیرید و نسبت کلسترول تام به HDL و LDL به HDL در مقایسه با قبل از درمان وجود داشت. درمان بیماران، منجر به تغییر معنی داری در سطوح HDL-C، آپولیپوپروتیین A-I و آپولیپوپروتیین B نسبت به قبل از درمان نشد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر افزایش معنی دار فعالیت آنزیم پاراکسوناز پس از درمان بیماران هیپرتیرویید این فرضیه را مطرح میکند که بخشی از افزایش اکسیداسیون LDL-C در این بیماران میتواند ناشی از کاهش فعالیت پاراکسوناز باشد.

کلید واژه: پاراکسوناز، هیپرتیروییدی، لیپوپروتیین، آپولیپوپروتیین