اثر فلوروکربن ۴۳-FC (خون مصنوعی) در ادم مغزی حاد وازوژنیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر فلوروکربن ۴۳-FC (خون مصنوعی) در ادم مغزی حاد وازوژنیک دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر فلوروکربن ۴۳-FC (خون مصنوعی) در ادم مغزی حاد وازوژنیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر فلوروکربن ۴۳-FC (خون مصنوعی) در ادم مغزی حاد وازوژنیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر فلوروکربن ۴۳-FC (خون مصنوعی) در ادم مغزی حاد وازوژنیک :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در علوم پزشکی

تعداد صفحات :۹

مقدمه. اکسیژن رسانی مناسب به بافتهای در معرض آسیب در درمان ایسکمی و ادم ناشی از آن در واحدهای مراقبتهای ویژه همیشه مد نظر بوده است. فلوروکربنها یا خون مصنوعی از جمله ترکیبات معدنی هستند که انتقال اکسیژن را به صورت محلول تسهیل می نمایند و بدین لحاظ در شرایط اورژانسی و بحرانی کاندیدای مناسبی در اکسیژن رسانی هستند. این مطالعه با هدف بررسی نقش فلورکربن ۴۳-FC در درمان ایسکمی مغزی و ادم ناشی از آن در حیوان آزمایشگاهی انجام گرفت. روشها. سه گروه حیوان آزمایشگاهی (خرگوش) انتخاب و پس از بیهوشی، ایسکمی از طریق بستن شریان کاروتید چپ به مدت ۳۰ دقیقه ایجاد گردید. قبل از بستن شریان، هماتوکریت حیوان اندازه گیری و سطح سرمی سدیم، پتاسیم، کلسیم، BUN و کراتینین تعیین شد. در طی آزمایش فشار سیستول، دیاستول، میانگین فشار شریانی و ضربان قلب به طور مستقیم اندازه گیری شد. پس از ایجاد ایسکمی سالین، مانیتول یک درصد و ۴۳-FC با دوز ۱۵ml/kg به ترتیب در گروههای ۱، ۲ و ۳ تزریق شد. مرگ و میر در روزهای بعد تا دو هفته بررسی شد. حیواناتی که تا دو هفته زنده ماندند مجدداً بیهوش و پارامترهای فوق اندازه گیری شد. از حیوانات فوت شده در طول مدت دو هفته و همچنین حیواناتی که تا دو هفته زنده ماندند آب بافت مغز اندازه گیری و نمونه بافت مغز بررسی پاتولوژی شد. نتایج. فشار خون در قبل و به هنگام آزمایش در گروهها تفاوتی نداشت به جز در پایان تزریق که فشار میانگین شریانی و سیستول در گروه ۳ (دریافت کننده ۴۳-FC) بیشتر از دو گروه دیگر بود (p<0.05). حیوانات گروه ۱ تا حداکثر ۵ روز اول فوت شدند. از حیوانات گروه ۲، ۵ حیوان در دو روز اول مردند و یک حیوان تا دو هفته بعد زنده بود در حالی که در گروه سوم در هفته اول هیچ مورد فوت وجود نداشت و تنها یک حیوان در روز نهم فوت شد و بقیه حیوانات تا دو هفته بعد از آزمایش زنده بودند که سطح سرمی فاکتورهای پیش گفت (به غیر از سدیم) در آنها با قبل از آزمایش تفاوت معنی داری نداشت. مطالعه پاتولوژی و مقدار آب بافت مغز تفاوت معنی داری را از نظر شدت ادم نشان نمی دهد. اما ایجاد پیکنوزیس و گلیوزیس در گروه سوم و دوم کمتر از گروه اول بود (p<0.05) بحث. عدم تغییرات پارامترهای اندازه گیری شده در حیواناتی که تا دو هفته بعد زنده ماندند ناشی از بی اثر بودن فلورکربنها در تغییرات الکترولیتها است. اما به نظر می رسد بقای توجه حیوانات در گروه دریافت کننده فلورکربن ۴۳-FC به دلیل اندازه کوچک ذرات موجود در این مایع است که قادرند اکسیژن را به صورت محلول در سطح سلولی منتقل کنند. این انتقال اکسیژن به وسیله ۴۳-FC تغییرات سلولی کمتری را نسبت به سالین و مانیتول در دو گروه دیگر مطرح می کند که احتمالاً ضامن بقای بیشتر می باشد.

کلید واژه: ادم حاد وازوژنیک، فلوروکربن، ایسکمی، مانیتول.