مقایسه متوکلوپرامید، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه متوکلوپرامید، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه متوکلوپرامید، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه متوکلوپرامید، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه متوکلوپرامید، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان

تعداد صفحات :۶

مقدمه: تهوع یکی از مشکلات عمده پس از اعمال جراحی سرپایی می باشد که نه تنها زیاد دلپذیر نیست، بلکه گاهی به طولانی شدن اقامت بیمار در ریکاوری منجر می شود. اگر دوره پس از عمل جراحی با استفراغ همراه باشد، می تواند به آسپیراسیون و مرگ منجر شود.هدف: این مطالعه به منظور مقایسه متوکلوپرامید، دروپریدول و پرومتازین در پیشگیری از تهوع پس از اعمال جراحی سرپایی صورت پذیرفت.مواد و روش ها: نمونه ها از میان ۱۵۰ نفر (سه گروه ۵۰ تایی) مراجعه کننده به مرکز تخصصی تحقیقاتی تنظیم خانواده رشت انتخاب شدند. شرایط ورود به مطالعه عبارت بودند از: (۱) سن بین ۳۰-۲۰ سال (۲) وضعیت جسمانی نوع I و (۳) II عدم وجود بیماری زمینه ای که باعث افزایش ریسک تهوع و استفراغ گردد (۴) عدم سابقه مصرف دارویی که باعث افزایش ریسک تهوع و استفراغ گردد (۵) وزن بین ۹۰-۶۰ کیلوگرم (۶) قد بین ۱۷۰-۱۶۰ سانتی‌متر. بیمارانی که شرایط فوق را دارا نبودند، از مطالعه حذف می شدند.برای بیماران از دوزهای پیشگیری کننده این سه دارو در دوزهای۰.۱-۰.۲۵ mg/kg متوکلوپرامید، ۰.۶۲۵-۲.۵ mg دروپریدول، ۰.۲۵-۰.۵ mg/kg پرومتازین استفاده شد. بعد القا و نگهداری بیهوشی به صورت مشابه در سه گروه انجام گرفت .نتایج: درصد بروز تهوع با متوکلوپرامید ۶۶%، با دروپریدول ۲۰% و با پرومتازین ۶۲% بود. که نتایج با آزمون X2 آنالیز گردید و اختلاف معنی دار بود (P<0.05) که در مقاسیه با مطالعات قبلی نتایج مشابهی حاصل شد. نتایج نشان دهنده این مطلب است که بین این سه دارو دروپریدول از دو داروی دیگر در کنترل تهوع موثرتر می باشد .نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از دارو های ضد تهوع نه تنها از میزان بروز تهوع می کاهد، بلکه باعث کاهش شدت بروز این عارضه نیز می‌گردد. در نتیجه، بهتر است در صورت در دسترس نبودن داروهایی از قبیل Ondansetron و Propofol که کارآیی بیشتری برای کنترل تهوع دارند، از دوزهای پیشگیری کننده دروپریدول در اعمال جراحی سرپایی استفاده شود.

کلید واژه: پرومتازین، تهوع، درو پریدول، متوکلوپرامید