تاثیر تریامسینولون تزریقی زیرتنونی خلفی بر ماکولوپاتی دیابتی شدید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تریامسینولون تزریقی زیرتنونی خلفی بر ماکولوپاتی دیابتی شدید دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تریامسینولون تزریقی زیرتنونی خلفی بر ماکولوپاتی دیابتی شدید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تریامسینولون تزریقی زیرتنونی خلفی بر ماکولوپاتی دیابتی شدید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تریامسینولون تزریقی زیرتنونی خلفی بر ماکولوپاتی دیابتی شدید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بینا

تعداد صفحات :۱۰

هدف: تعیین اثر تزریق زیرتنونی خلفی تریامسینولون استوناید بر وضعیت بینایی و آناتومیک چشم در مبتلایان به ماکولوپاتی دیابتی شدید که مناسب لیزردرمانی نیستند. روش پژوهش: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهددار دوسوکور بر روی ۶۴ چشم از ۳۸ بیمار در دو گروه شاهد و درمان، هر دو گروه شامل ۳۲ چشم انجام شد. در گروه شاهد، ۰.۱ میلی متر لیدوکایین ۲ درصد به صورت زیرملتحمه و در گروه درمان، ۴۰ میلی گرم تریامسینولون استوناید به صورت زیرتنونی خلفی، دوبار به فاصله دو ماه تزریق گردید و بیماران به مدت ۴ ماه بعد از تزریق اول پی گیری شدند. دید اصلاح شده، تغییرات عکس رنگی ته چشم، آنژیوگرافی با فلورسین وOCT ، در مراحل قبل و ۴ ماه بعد از تزریق اول در همه چشم ها کنترل گردید. یافته ها: بهترین دید اصلاح شده قبل از مداخله، در گروه شاهد ۰.۳۹±۰.۹۳ لاگمار و در گروه درمان ۰.۳۸±۰.۷۵ لاگمار بود که در ۴ ماه پس از مداخله، به ترتیب به ۰.۴۸±۰.۸۸ و ۰.۴۲±۰.۷۱ لاگمار رسید. تفاوت دو گروه از نظر بهترین دید اصلاح شده قبل و بعد از مداخله، معنی دار نبود. میزان ضخامت مرکزی ماکولا قبل از مداخله، در گروه شاهد ۱۱۹.۱±۳۸۸.۲ میکرون و در گروه درمان ۱۵۳.۶±۳۹۲.۲ میکرون (P=0.9) و در پایان مطالعه، به ترتیب ۳۷۵.۴±۱۵۴.۶۶ و ۱۸۰.۰۴±۳۷۷.۳۷ میکرون (P=0.6) بود. هم چنین هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر اگزودای سخت، اندازه ناحیه بدون رگ فووآ و تغییرات نشتی وجود نداشت. در ۲ چشم از گروه درمان، فشار داخل چشم به بالای ۲ میلی متر جیوه رسید که به وسیله دارو کنترل گردید. نتیجه گیری: تزریق زیرتنونی خلفی تریامسینولون استوناید در موارد CSME شدید که مناسب لیزردرمانی نمی باشند، موجب بهتر شدن وضعیت بینایی و آناتومیک چشم نمی شود.

کلید واژه: