مقاله تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان :

مقاله تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در شهریور ۱۳۸۹ در آفات و بیماریهای گیاهی از صفحه ۴۳ تا ۶۰ منتشر شده است.
نام: تعیین جمعیت و رژیم غذایی دلیجه کوچک (Falco naumanni) در استان های تهران و گلستان
این مقاله دارای ۱۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دلیجه کوچک
مقاله Falco naumanni
مقاله ریمه
مقاله جوندگان
مقاله حشرات
مقاله راست بالان
مقاله ایران

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
دلیجه کوچک (Falco naumanni) از پرندگان شکاری خانواده بازها (Falconidae) می باشد که معمولا به صورت گروهی زندگی می کنند. به منظور بررسی جمعیت این دلیجه، ابتدا در استان های تهران و گلستان، محل های تجمع و کلونی های زادآور این پرندگان مشخص و اندازه جمعیت آن ها با استفاده از روش شمارش نقطه ای (Point count) پرندگان بعد از یافتن آشیانه ها (nest-finding) در بهار سال های ۸۶-۱۳۸۵ انجام شد. بر اساس نتایج این بررسی به طور کلی جمعیت دلیجه کوچک در استان های تهران و گلستان حدود ۲۷۰ بهله در ۶ زیر جمعیت تعیین شد که عبارت بود از: نیاوران ۱۲ بهله، اطراف سد لتیان ۱۴ و استان گلستان در مناطق کلاله ۳۵، گمیشان ۷۰، بندرترکمن ۵۰، خواجه نفس ۱۸ بهله. پس از تعیین این محل ها، تعداد ۲۳۹ ریمه از ناحیه لتیان و ۱۱۸ ریمه از ناحیه بندرترکمن جمع آوری شد. پس از انتقال ریمه ها به آزمایشگاه، ریمه ها با خیساندن از طریق الکل صنعتی از هم باز شده و بقایای محتویات جانوری موجود در ریمه ها تفکیک و شناسایی شد و درصد حضور هر ماده غذایی در میان کل ریمه ها برای دو ناحیه مهم لتیان و بندر ترکمن مورد محاسبه قرار گرفت. بر اساس بقایای موجود، محتویات قابل شناسایی به گروه هایی از قبیل سوسک ها، ملخ ها، مورچه ها، پرندگان، جوندگان و دیگر پستانداران کوچک تقسیم شد. در ناحیه لتیان، ملخ ها در ۳۲%، سوسک ها در ۲۱% و مورچه ها در ۹% از کل ریمه ها حضور داشتند در حالی که در ناحیه بندرترکمن ملخ ها در ۷۱%، سوسک ها در ۳۱% و مورچه ها در ۴% از کل ریمه ها حضور داشتند. بقایای جوندگان و حشره خورها در ۸/۱۸% از ریمه های لتیان حضور داشتند که ترکیب کلی جوندگان شامل جرد Meriones sp. (49%)، موش صحرایی Apodemus sp. (21%)، ول Microtus sp. (11%) ، هامستر Calomyscus sp. (4%)، هامستر خاکستری Cricetulus migratorius (2%) و موش خانگی Mus sp.(2%) بود. همچنین حشره خوارهای Crocidura sp. 2% و حشره خوارهای ناشناخته از خانواده Soricidae 9% از طعمه های پستانداران کوچک را تشکیل می دادند. در بندرترکمن بقایای حلزون ها (۵%) پستانداران (۴%)، پرندگان (۳%)، دوزیستان و خزندگان (۳%)، خفاش ها (۱%) و گوش خیزک ها (۱%) هم یافت شد. برخی از جوندگان و حشره خورهای شناسایی شده در این پژوهش قبلا در لیست طعمه های خورده شده توسط این گونه در منطقه پاله آرکتیک غربی قرار نداشتند که عبارت بودند از ولMicrotus sp. ، جردMeriones sp. ، حشره خور Crocidura sp.، هامستر خاکستری Cricetulus migratorius و .Calomyscus.