شناسایی آلو آنتی بادی ها در بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون کمتر از ۲۰ روز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شناسایی آلو آنتی بادی ها در بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون کمتر از ۲۰ روز دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شناسایی آلو آنتی بادی ها در بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون کمتر از ۲۰ روز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شناسایی آلو آنتی بادی ها در بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون کمتر از ۲۰ روز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شناسایی آلو آنتی بادی ها در بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون کمتر از ۲۰ روز :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه پژوهشی خون

تعداد صفحات :۱۳

سابقه و هدف: عدم تطابق آنتی ژن های گروه های خونی اهدا کنندگان و گیرندگان خون در تزریقات مکرر، احتمال بروز آلوایمونیزاسیون را در این بیماران افزایش می دهد. در این طرح نقش آلو آنتی بادی ها در افزایش نیاز به تزریق خون در مبتلایان به تالاسمی ماژور بررسی شده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی است. در این طرح دو گروه بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون بیشتر و کمتر از ۲۰ روز (۲۷ در مقابل ۲۵ بیمار) مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان سیدالشهدای اصفهان به صورت تصادفی انتخاب و از لحاظ وجود آلو آنتی بادی ها، نوع و ارتباط آن ها با عوامل زمینه ای، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون t و جدول t-student محاسبه شد.یافته ها: ۵۵ درصد از بیماران گروه اول دارای آنتی بادی بوده، میزان تزریق خون سالانه آنان بیش از بیماران غیر ایمن بود (P<0.005). جنس مذکر و هم چنین آغاز تزریق خون در سنین کمتر از سه سال با فقدان آنتی بادی ارتباط مستقیمی داشت.. ۱۰۰ درصد بیماران گروه دوم ایمن شده و بیشترین مقادیر تزریق خون سالانه در افراد دارای دو یا چند آنتی بادی مشاهده و برابر با ۴۹۳ ml / kg و ۵۰۸ ml / kg محاسبه شد. آلوایمونیزاسیون در دو گروه مورد مطالعه علیه آنتی ژن های K و (۲۷.۵ درصد)، N (12.5 درصد)، CW، s و Fyb و (۵ درصد) و M، C، S، E و e (2.5 درصد) گزارش شد. ۱۰۰ .درصد آنتی بادی ها از نوع گرم و ۱۶ درصد موارد از هر دو نوع گرم و سرد بود. ۱۷.۳درصد بیماران طحال برداری شده بودند و میزان نیاز به خون آنان از دیگر بیماران کمتر بود (۰.۰۰۵ >P). تزریق خون سالانه بیماران تالاسمی در اغلب موارد از هر دو گروه، بسیار بیشتر از مقادیر مورد انتظار بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق لازم است جهت جلوگیری از آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمی، از خونی استفاده شود که حداقل از نظر آنتی ژن های سیستم های Kell و Rh با خون بیمار تطابق داشته باشد. توجه به اندازه طحال بیمار و کیفیت خون تزریقی که هر یک می تواند در افزایش یا کاهش میزان نیاز به خون موثر باشد، ضروری است.

کلید واژه: آلو آنتی بادی، تالاسمی ماژور، تزریق خون