ارزیابی کمی عملکرد غدد بزاقی به کمک اسکن رادیوایزوتوپ Tc 99m – پرتکنتات در یک طرح تصادفی پیلوکارپین – دارونما برای پیشگیری از خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی کمی عملکرد غدد بزاقی به کمک اسکن رادیوایزوتوپ Tc 99m – پرتکنتات در یک طرح تصادفی پیلوکارپین – دارونما برای پیشگیری از خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی کمی عملکرد غدد بزاقی به کمک اسکن رادیوایزوتوپ Tc 99m – پرتکنتات در یک طرح تصادفی پیلوکارپین – دارونما برای پیشگیری از خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی کمی عملکرد غدد بزاقی به کمک اسکن رادیوایزوتوپ Tc 99m – پرتکنتات در یک طرح تصادفی پیلوکارپین – دارونما برای پیشگیری از خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی کمی عملکرد غدد بزاقی به کمک اسکن رادیوایزوتوپ Tc 99m – پرتکنتات در یک طرح تصادفی پیلوکارپین – دارونما برای پیشگیری از خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی هسته ای ایران

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه: اسکن رادیوایزوتوپ, بهترین روش ارزیابی کمی عملکرد غدد بزاقی است, لذا در یک طرح تصادفی پیلوکارپین – دارونما جهت بررسی اثر پیشگیری کننده پیلوکارپین در خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی سر و گردن مورد استفاده قرار گرفت. روش ها: بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن که در حین پرتودرمانی به طور تصادفی پیلوکارپین یا دارونما دریافت کرده بودند, یک بار قبل و یک بار شش ماه بعد از پرتودرمانی تحت اسکن غدد بزاقی با پرتکنتات Tc – 99m قرار گرفتند و کسر جهشی (EF) غدد بزاقی آنها اندازه گیری شد. میانگین مقادیر EF در اسکن های قبل و بعد از پرتودرمانی تعیین گردید. همچنین یافته های اسکن بعد از پرتودرمانی در دو گروه دارونما و پیلوکارپین مقایسه شد. به علاوه نتایج کمی به دست آمده سنتی گرافی, با نتایج سابژکتیو حاصله از پرسشنامه و نتایج ابژکتیو ناشی از درجه بندی خشکی دهان مقایسه گردید. یافته ها: ۲۰ بیمار قبل از پرتودرمانی تحت اسکن غدد بزاقی قرار گرفتند. پس از پرتودرمانی نیز اسکن غدد بزاقی از این ۲۰ بیمار به عمل آمد. میانگین EF غدد پاروتید قبل از پرتودرمانی به طور کلی ۶۰.۸۵% و در اسکن بعد از پرتودرمانی ۹.۰۸% بود و (P<0.01). مقادیر میانگین فوق برای غدد بزاقی تحت فکی به ترتیب ۴۱% و ۱۱.۲% بود (P<0.01). همچنین مقادیر EF بعد از پرتودرمانی برای غدد پاروتید در گروه پیلوکارپین ۱۴.۵% و در گروه دارونما ۳.۶۵% (P<0.07) و برای غدد تحت فکی مقادیر فوق به ترتیب ۱۸.۳% و ۴.۱% (P<0.05) بود. ضمنا نتایج کمی به دست آمده توسط اسکن, یافته های سابژکتیو را تایید کرد. نتیجه: اسکن غدد بزاقی روش با ارزشی برای ارزیابی اختلال عملکرد غدد بزاقی بعد از پرتودرمانی سر و گردن است و نمایانگر اثر پیشگیری کننده پیلوکارپین از خشکی دهان ناشی از تشعشع می باشد.

کلید واژه: