مقایسه اثرات ۱۷- بتا استرادیول و جنیستئین در روی شریان آئورت رت و ورید سافن انسان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثرات ۱۷- بتا استرادیول و جنیستئین در روی شریان آئورت رت و ورید سافن انسان دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثرات ۱۷- بتا استرادیول و جنیستئین در روی شریان آئورت رت و ورید سافن انسان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثرات ۱۷- بتا استرادیول و جنیستئین در روی شریان آئورت رت و ورید سافن انسان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثرات ۱۷- بتا استرادیول و جنیستئین در روی شریان آئورت رت و ورید سافن انسان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم دارویی (pharmaceutical sciences)

تعداد صفحات :۱۳

شیوع کم بیماری های قلبی عروقی در زنان در سنین باروری و هم چنین در زنان یائسه مصرف کننده استروژن در مقایسه با مردان هم سن اثرات حفاظتی استروژن را در سیستم قلب و عروق مطرح می کند. در مطالعات قبلی نشان داده شد که ۱۷- بتا استرادیول اثرات شل کنندگی حاد بر روی عروق دارد و رسپانس شلی حاد ناشی از آن در آئورت رت مستقل از آندوتلیوم، پروستاگلاندین ها، نیتریک اکساید و رسپتورهای کلاسیک استروژنی است. با توجه به این که مصرف استروژن ها (بتا استرادیول و ترکیبات مشابه) با عوارض جانبی هیپرپلازی آندومتر رحم و افزایش خطر ترومبوز وریدی وکانسر پستان همراه است در این مطالعه اثرات شل کنندگی حاد فیتواستروژن جنیستئین با ۱۷- بتا استرادیول در شریان آئورت رت و ورید سافنوس انسان مقایسه شده است. جنیستئین از ترکیبات ایزوفلاون است که به طور عمده در گیاه سویا وجود دارد. میزان تمایل جنیستئین بر روی گیرنده های استروژنی آلفا و بتا در مقایسه با استرادیول به ترتیب ۵ و ۳۶ درصد است. برای مطالعه حلقه های آئورت رت و یا ورید سافنوس انسان تهیه شده از بیمارستان به مدت ۶۰ دقیقه در محلول کربس ۳۷ درجه سانتی گراد و گاز کاروژن (۹۵% اکسیژن و ۵% دی اکسیدکربن) تحت کشش اولیه ۲ گرم تثبیت شدند. در آزمایشات مختلف حلقه های آئورت رت و ورید انسان با پروستاگلاندین F2، پتاسیم کلراید منقبض شدند. بعد از ثابت ماندن انقباض ۱۷- بتا استرادیول و جنیستئین به محیط اضافه شدند و ۴۰ دقیقه بعد مقدار رسپانس شلی حاصل به صورت درصدی از انقباض اولیه اندازه گیری شدند. در آئورت رت منقبض شده با پروستاگلاندین F2 رسپانس شلی حاد جنیستئین(n=6, 100,0±۰.۰) (۲۰ µM) ، بیشتر از بتااسترادیول (n=11, 56.7±۳.۵) (۲۰ µM) است ولی در مقابل انقباض ناشی از پتاسیم کلراید درصد رسپانس شلی حاد جنیستئین (n=6, 25.9±۶.۲) کمتر از بتااسترادیول (n=14, 64.4±۲.۴) است. در مورد ورید سافن انسان رسپانس شلی حاد (۴.۹±۷۳.۲، (n=6 ناشی از جنیستئین (۲۰ µM) در برابر انقباض ناشی از از پروستاگلاندین F2 بیشتر از استرادیول (۱۰.۱±۷۳.۲، (n=6 است. این نتایج نشان می دهد که جنیستئین می تواند همانند بتااسترادیول اثرات شل کنندگی حاد در روی عروق داشته باشد و احتمالا بتواند به عنوان جانشین آن در موارد بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

کلید واژه: آئورت رت، ورید سافن انسان، اثر شل کنندگی عروقی، ۱۷- بتااسترادیول، جنیستئین