سیر بالینی بیماران مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود تحت درمان با نوانترون بیمارستان دکتر شریعتی، ۸۱-۱۳۸۰

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 سیر بالینی بیماران مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود تحت درمان با نوانترون بیمارستان دکتر شریعتی، ۸۱-۱۳۸۰ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد سیر بالینی بیماران مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود تحت درمان با نوانترون بیمارستان دکتر شریعتی، ۸۱-۱۳۸۰  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی سیر بالینی بیماران مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود تحت درمان با نوانترون بیمارستان دکتر شریعتی، ۸۱-۱۳۸۰،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن سیر بالینی بیماران مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود تحت درمان با نوانترون بیمارستان دکتر شریعتی، ۸۱-۱۳۸۰ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۸

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس، بیماری مزمن نورولوژیک در بالغین جوان، با تظاهرات متنوع بالینی و درگیری قسمت های مختلف سیستم اعصاب مرکزی است. هدف این مطالعه بررسی سیر بالینی بیماران مبتلا به فرم پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود مولتیپل اسکلروزیس تحت درمان با نوانترون می باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت مداخله‌ ای در بیمارستان دکتر شریعتی تهران، در سالهای ۱۳۸۰ و۸۱ انجام شد، ۳۵ بیمار مبتلا به فرم ‌های پیشرونده بیماری شامل progressive relapsing, Secondary progressive و relapsing-remitting worsening تحت درمان با نوانترون قرار گرفتند به مدت یک سال، بررسی شدند. برای بیماران هر سه ماه یک بار تزریق وریدی نوانترون به میزان ۱۲ mg/m2 انجام شد. ارزیابی بالینی هر سه ماه انجام گردید و میزان ناتوانی بدو مطالعه و طی درمان با استفاده از معیار EDSS سنجیده شد. تعداد حملات نیازمند درمان نیز در طول مطالعه ثبت شد.یافته‌ها: بر اساس نتایج مطالعه اخیر، بهبود واضحی در EDSS طی درمان نسبت به EDSS اولیه بیماران وجود داشت (P value= 0.0001) و میانگین کاهش EDSS ، ۰.۱۷۴۳ بود. ضمـنا میـانگیـن تـعـداد حـملات در گـروه worsening relapsing-remitting کاهش معناداری نشان می‌داد و میانگین درصد کاهش حملات در این گروه ۸۲% بود. کاهش EDSS طی درمان در گروه های بالینی relapsing-remitting Worsening و Secondary progressive با P value مناسب معنادار بود ولی در گروه progressive relapsing تفاوت معنی دار آماری نشان نداد. ضمنا میانگین تعداد حملات طی درمان نیز در فرم بالینی اخیر تغییر معنی ‌داری نسبت به زمان قبل از شروع درمان نداشت.در این مطالعه تغییر EDSS ارتباط معناداری با طول مدت بیماری یا سن بیماران نشان نداد.نتیجه‌ گیری و توصیه ها: سیر بالینی بیماران مبتلا به فرم های پیشرونده مولتیپل اسکلروزیس که تحت درمان با نوانترون قرار گرفتند، نسبت به زمان قبل از درمان بهبود نشان داد لذا نوانترون ممکن است در فرمهای پیشرونده بیماری مولتیپل اسکلروزیس سبب کاهش فعالیت بیماری گردد و این نقش را از طریق کاهش میانگین تعداد حملات و کاهش EDSS اعمال می ‌کند.

کلید واژه: