بررسی نتایج در روش مش گذاری پره پریتونئال در ۱۰۱ بیمار با فتق اینگوینال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی نتایج در روش مش گذاری پره پریتونئال در ۱۰۱ بیمار با فتق اینگوینال دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی نتایج در روش مش گذاری پره پریتونئال در ۱۰۱ بیمار با فتق اینگوینال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی نتایج در روش مش گذاری پره پریتونئال در ۱۰۱ بیمار با فتق اینگوینال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی نتایج در روش مش گذاری پره پریتونئال در ۱۰۱ بیمار با فتق اینگوینال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

تعداد صفحات :۸

زمینه و اهداف: به کارگیری روش مش گذاری پره پریتونئال در فتق اینگوینال یکی از روشهای موفق در درمان فتقهای حجیم یا عودکرده محسوب می شود. ترمیم با مش طبق گزارش مراکز مهم عمل جراحی فتق نشانگر عود کمتر از %۲ در فتقهای عود کرده یا حجیم می باشد.روش بررسی: از بین ۲۷۱۸ مورد بررسی در پرونده بیمارانی که فتق عمل شده اند در طی ۵ سال در بیمارستان سینا ۱۰۱ بیمار (۹۹ مرد و ۲ زن) تحت درمان به روش مش گذاری پره پریتونئال قرار گرفتند.یافته ها: نزدیک به تمامی بیماران شغل کشاورزی یا کارگری داشته و یا یک عامل تشدید کننده فشار بر دیواره شکم که در عود فتق یا ایجاد آن نقش دارد، به همراه داشته اند. جهت انتخاب بیمار برای مش گذاری، از طبقه بندی استوپا استفاده شد. در این سری طبق طبقه بندی فتقهای اینگوینال، ۴۲ بیمار از نوع III و ۵۹ بیمار از نوعIV بودند. شصت و پنج بیمار تحت جراحی مش گذاری دوطرفه استوپا و ۳۰ بیمار به طریق یک طرفه تحت ترمیم قرار گرفتند. شش بیمار باقیمانده نیز به طریق لاپاراسکوپیک ترانس أبدومینال تحت ترمیم مش گذاری واقع شدند. یکی از اهداف این مطالعه نشان دادن عوارض ضمن بستری و بعد از ترخیص بیماران بود. یک مورد عفونت زخم، یک مورد هیدروسل و هماتوم و یک مورد مرگ ناشی از بیماری زمینه ای (سیروز) از جمله عوارض عمده بستری بیماران بود.بحث و نتیجه گیری: %۸۰ بیماران در عرض ۲ هفته اول بعد از عمل به کارهای عادی خود پرداختند. در بررسی ۵ ساله بعد از ترخیص بیماران فقط یک بیمار دچار عود مجدد شد که تظاهر آن بصورت فتق فمورال بود.هر چند مدت زمان بستری در مقایسه با روشهای ترمیم فتق طولانی و در این بررسی بطور متوسط ۳.۵ روز بود اما کاهش در عوارض، بازگشت سریعتر به فعالیت عادی روزانه و کاهش در عود فتق در انواع مشکل دار فتق از مزیت های ترمیم فتق به طریق پره پریتونئال است.

کلید واژه: ترمیم فتق به طریق پره پریتونئال، تقسیم بندی Stoppa، ترمیم لاپاراسکوپی فتق اینگوینال