اثر فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر شدت تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موشهای صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر شدت تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موشهای صحرایی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر شدت تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موشهای صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر شدت تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موشهای صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر شدت تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موشهای صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم پزشکی مدرس، آسیب شناسی زیستی (علوم پزشکی مدرس)

تعداد صفحات :۱۴

هدف: در این تحقیق نقش گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر گسترش تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال بررسی شد.مواد و روشها: حیوانات با تحریک منظم روزانه آمیگدال کیندل شدند و از طریق دو کانول راهنما، آگونیست اختصاصی گیرنده آدنوزینی A1، N6 سیکلوهگزیل آدنوزین (CHA)، با غلظتهای ۱، ۵ و ۱۰ میکرومولار به هسته اکومبنس تزریق شد.نتایج: پس از تزریق این دارو با غلظت ۱۰ میکرومولار در زمانهای ۵، ۱۵، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه بعد کاهش معناداری در مدت زمان تخلیه متعاقب آمیگدال (A-ADD)مشاهده شد؛ در زمان ۱۵ دقیقه پس از تزریق کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب هسته اکومبنس (Acc-ADD) ایجاد کرد. ضمنا در زمانهای ۵ و ۱۵ دقیقه پس از تزریق دارو، کاهش معناداری در مدت زمان مرحله پنج تشنج(D5S) و افزایش معناداری در زمان تاخیری بین مرحله تحریک تا شروع مرحله ۴ تشنج (L4S) بوجود آمد. تزریق CHA با غلظت ۵ میکرومولار در زمان های ۵ و ۱۵ دقیقه پس از تزریق باعث کاهش معناداری در کمیتهای A-ADD و D5S شد ولی در L4S افزایش معناداری ایجاد نکرد. ضمنا تزریق CHA با غلظت ۱ میکرومولار در هسته اکومبنس تنها در زمان ۵ دقیقه پس از کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب آمیگدال ایجاد کرد. بعلاوه تزریق ۸- سیکلوپنتیل۱ و ۳- دی متیل گزانتین (CPT)، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده آدنوزینی A1، با غلظت ۵ میکرومولار به هسته اکومبنس هیچ تغییر معناداری در کمیتهای تشنجی ایجاد نکرد. هنگامی که ۵ دقیقه قبل از تزریق دو طرفه (۱۰µM) CHA، (۵µM) CPT به داخل هسته اکومبنس اثرات ضدتشنجی را کاهش داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می توان این احتمال را مطرح کرد که هسته اکومبنس در گسترش امواج تشنجی از آمیگدال به سایر نواحی مغز نقش داشته باشد و فعالیت های آدنوزینیA1 این ناحیه در بروز اثرات ضد تشنجی موثر باشد.

کلید واژه: تشنج آدنوزین، آمیگدال، هسته اکومبنس، کیندلینگ