بررسی اختلالات شنوایی در بیماران بتاتالاسمی ماژور بخش تالاسمی بیمارستان هاجر شهرکرد، ۱۳۸۰

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اختلالات شنوایی در بیماران بتاتالاسمی ماژور بخش تالاسمی بیمارستان هاجر شهرکرد، ۱۳۸۰ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اختلالات شنوایی در بیماران بتاتالاسمی ماژور بخش تالاسمی بیمارستان هاجر شهرکرد، ۱۳۸۰  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اختلالات شنوایی در بیماران بتاتالاسمی ماژور بخش تالاسمی بیمارستان هاجر شهرکرد، ۱۳۸۰،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اختلالات شنوایی در بیماران بتاتالاسمی ماژور بخش تالاسمی بیمارستان هاجر شهرکرد، ۱۳۸۰ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: تالاسمی یک کم خونی ارثی است که یکی از عوارض آن اختلالات گوش می باشد. این اختلال عمدتا به صورت کاهش شنوائی (انتقالی یا حسی عصبی) تظاهر نموده و با بزرگی لوزه سوم، تراکم آهن و اثر سمی دسفرال در ارتباط می باشد. علیرغم آنکه با تغییر روش های درمانی و کنترل بهتر بیماران تالاسمی از نظر بار آهن و میزان مصرف دسفرال شیوع این عارضه بخصوص نوع حسی عصبی در طول زمان کاهش یافته ولی هنوز هم گزارشاتی در مورد آن وجود دارد. مطالعه اخیر با هدف بررسی شیوع اختلالات شنوائی بعنوان یک شاخص نسبی از وضعیت کنترل این بیماران در سال ۱۳۸۰ بر روی ۸۰ بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور بخش تالاسمی بیمارستان هاجر (س) شهرکرد انجام شد. روش مطالعه :این بررسی به روش توصیفی تحلیلی بر روی ۸۰ بیمار تالاسمی ماژور که از هنگام تشخیص (حدود شش ماهگی) ماهیانه جهت دریافت خون به بخش تالاسمی بیمارستان هاجر (س) شهرکرد مراجعه می کردند به مدت ۶ ماه انجام گرفت، در طی انجام این مطالعه ۲ نفر از بیماران فوت کردند. از طریق یک پرسشنامه اطلاعات فردی بیماران و میزان مصرف دسفرال آنها و مدت آن ثبت شده، سطح فریتین سرم به عنوان ملاک تراکم آهن اندازه گیری شد و نهایتا شاخص درمانی به عنوان معیار نسبت دسفرال با بار آهن محاسبه گردید. از نظر وضعیت شنوائی تمامی بیماران توسط تست اودیومتری مورد ارزیابی قرار گرفتند و در بیماران با اختلال شنوائی عکس طرفی گردن از نظر بزرگی لوزه سوم گرفته شد. نتایج: از ۸۰ بیمار مورد بررسی حدود ۸۹ % کنترل مناسب از نظر تناسب بین بار آهن و میزان مصرف دسفرال داشته اند (شاخص درمانی کمتر از ۰.۰۲۵). کاهش شنوایی در ۱۰.۳% بیماران دیده شد که از نوع انتقالی و در حد خفیف (۴۰-۲۰ دسی بل) بوده ولی کاهش شنوائی حسی عصبی در این بیماران دیده نشد. در موارد با کاهش شنوائی انتقالی بین بزرگی لوزه سوم و اختلال شنوائی رابطه معنی داری یافت شد (p<0.05). ولی بین این اختلال و سطح فریتین سرم و میزان مصرف دسفرال رابطه معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به مسائل فوق می توان نتیجه گرفت که در صورت کنترل مناسب بیماران از نظر بار آهن و میزان مصرف دسفرال می توان تا حدودی شیوع عوارض گوشی به خصوص نوع حسی عصبی در این بیماران را کاهش داد و با ارزیابی دوره ای بیماران تالاسمی از نظر وضعیت شنوائی می توان به اختلالات زمینه ای و همراه، مثل بزرگی لوزه سوم پی برد و جهت اصلاح آنها اقدام نمود.

کلید واژه: بتاتالاسمی ماژور، دسفرال، کاهش شنوائی