مقایسه تاثیر دو حشره کش گروه تنظیم کننده رشد حشرات در آنوفل استفنسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر دو حشره کش گروه تنظیم کننده رشد حشرات در آنوفل استفنسی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر دو حشره کش گروه تنظیم کننده رشد حشرات در آنوفل استفنسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر دو حشره کش گروه تنظیم کننده رشد حشرات در آنوفل استفنسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر دو حشره کش گروه تنظیم کننده رشد حشرات در آنوفل استفنسی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهنده

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: مالاریا از مهمترین بیماریهای انگلی در مناطق گرمسیری جهان می باشد.این بیماری مساله درجه یک بهداشتی مناطق جنوب و جنوب شرقی ایران بوده که سالانه ۸۰ % موارد این بیماری در کشور از این مناطق گزارش می شود. با توجه به کاربرد وسیع حشره کشها در کنترل آنوفلهای ناقل مالاریا و بروز و گسترش مقاومت ناقلین به آنها و نیز آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویه این ترکیبات شیمیایی، لزوم کاربرد روشهای دیگر از جمله استفاده از ترکیبات شیمیایی کم خطر احساس می گردد. از میان ترکیبات مختلف موجود در برنامه کنترل ناقلین، حشره کشهای گروه تنظیم کننده رشد حشرات، پتانسیل خوبی را جهت کنترل پشه ها نشان داده‌اند.مواد و روش ها: پژوهش حاضر جهت مقایسه قدرت لاروکشی و در صد جلوگیری از ظهور بالغین دو ترکیب دیفلوبنزورون (دیمیلین) و متوپون (آلتوسید) در آزمایشگاه دانشکده بهداشت صورت گرفته است. آزمایشات به روش استاندارد سازمان بهداشت جهانی برای آی جی آرها(I.G.Rs) به صورت مکرر و در حضور شاهد انجام یافته و نتایج مرگ و میر در هر آزمایش به صورت دو پارامتر مرگ و میرلاروی و درصد ظهور بالغین جمع آوری شده و توسط آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردیده است. یافته ها: این نتایج نشان می دهد که بین درصد ظهور آنوفلهای بالغ در دو حشره کش اختلاف معنی داری وجود ندارد، ولی در میزان مرگ و میر مراحل مختلف لاروی اختلاف معنی داری مشاهده شده است(P<0.05) .نتیجه گیری و توصیه ها: هر دو I.G.R مطالعه شده پتانسیل خوبی برای استفاده علیه مراحل نابالغ پشه ها نشان می دهند این در حالیست که دیفلوبنزورون مرگ و میر بیشتری را در مرحله لاروی ایجاد می کند.

کلید واژه: آنوفل استفنسی، I.G.R متوپرن، دیفلوبنزورون