دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور بررسی اثر رولیپرام بر فعالیت پایه نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس و رفتارهای سندرم محرومیت در موشهای صحرایی وابسته به مورفین
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
بررسی اثر رولیپرام بر فعالیت پایه نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس و رفتارهای سندرم محرومیت در موشهای صحرایی وابسته به مورفین دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد بررسی اثر رولیپرام بر فعالیت پایه نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس و رفتارهای سندرم محرومیت در موشهای صحرایی وابسته به مورفین کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر رولیپرام بر فعالیت پایه نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس و رفتارهای سندرم محرومیت در موشهای صحرایی وابسته به مورفین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن بررسی اثر رولیپرام بر فعالیت پایه نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس و رفتارهای سندرم محرومیت در موشهای صحرایی وابسته به مورفین :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : یاخته
تعداد صفحات :۱۰
هدف: بررسی اثر رولیپرام، به عنوان مهارکننده اختصاصی فسفودی استراز نوع ۴ درون‌هسته‌ای، بر فعالیت خود به خودی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس (PGi: Paragigantocellularis) و القای علایم رفتاری سندرم محرومیت در موشهای وابسته به مورفین. مواد و روشها: از ثبت تک واحدی خارج سلولی برای ثبت فعالیت خود به خودی نورونهای هسته PGi در موشهای نر، نژاد NMRI، وزن ۲۵۰ تا ۳۵۰ گرم که با یورتان بیهوش شده بودند، استفاده شد. رولیپرام (۰.۱، ۱ و ۱۰ میکرومول) در داخل هسته PGi ریز تزریق (microinjection) شد. در بخشی دیگر برای بررسی علایم سندرم محرومیت، با ریز تزریق ۱۰ میکرومول رولیپرام داخل هسته PGi رفتارهای موش را مورد مطالعه قرار دادیم. یافته‌ها: تزریق ۰.۱ و ۱ میکرومول رولیپرام در موشهای کنترل تغییر معنی‌داری در فعالیت پایه نورونهای هسته PGi ایجاد نکرد. در حالی که تزریق رولیپرام با غلظت ۱۰ میکرومول در موشهای کنترل سبب افزایش معنی‌دار و در موشهای وابسته به مورفین باعث کاهش معنی‌داری در فعالیت پایه نورونهای هسته PGi گردید. تزریق ۱۰ میکرومول رولیپرام در موشهای کنترل با حرکت آزاد باعث بروز جویدن و دندان قروچه و در موشهای وابسته به مورفین انزال و به خود پیچیدن شد. در موشهای وابسته به مورفین تزریق ۱۰ میکرومول رولیپرام داخل هسته PGi قبل از تزریق زیر جلدی نالوکسان سبب ظاهر نشدن علایم بی‌قراری، لرزش، پریدن و افتادگی پلکها و کاهش علایم دندان قروچه و به خود پیچیدن شد.نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تغییر سازشی فعالیت مسیر cAMP در نورونهای هسته PGi به دنبال مصرف طولانی‌مدت مورفین، نقش مهمی در وابستگی به مورفین دارد.
کلید واژه: هسته پاراژیگانتوسلولاریس، cAMP، رولیپرام، ثبت تک واحدی خارج سلولی، مورفین
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
