بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان

تعداد صفحات :۸

مقدمه: آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن و سیستمیک است که با درگیری و تغییر شکل پیشرونده قرینه مفاصل مشخص می‏شود. این بیماری می‏تواند منجر به ناتوانیهای حرکتی در مبتلایان گردد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید می‏باشد. مواد و روشها: این بررسی، یک مطالعه شبه تجربی است. بدین منظور ۴۰ بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید با توجه به مشخصات نمونه و اهداف پژوهش انتخاب و بمدت ۱۲ هفته مورد بررسی قرار گرفتند. دامنه حرکتی مفاصل، قدرت چنگ زدن و زمان لازم برای ۱۵ متر قدم زدن در نمونه‏های پژوهش پس از انتخاب، در سه زمان: آغاز پژوهش، قبل از ورزش (۶ هفته بعد از مراجعه) و بعد از ورزش (۶ هفته بعد از شروع ورزش) اندازه‏گیری و با روش Paired T-test و ANOVA یکطرفه مقایسه گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه و گونیامتر استفاده شد. نتایج: یافته‏های این پژوهش نشان می‏دهد میانگین دامنه حرکتی مفاصل نمونه‏های مورد پژوهش از (SD=0.028) 0.278 قبل از ورزش به (SD=3.57) 8بعد از ورزش رسید که از نظر آماری اختلاف معنی‏داری را نشان می‏دهد (p<0.0001). همچنین یافته‏ها نشان می‏دهد که متوسط زمان لازم جهت ۱۵ متر قدم زدن بعد از ورزش کاهش یافت(P<0.0001) ، همچنین قدرت چنگ زدن در مقایسه با قبل از ورزش افزایش یافت از [از (SD=0.29) 7 به (SD=3.1) 18.5، [P<0.0002 در این میان جنس، شغل، محدودیت حرکت در مفصل مچ پا، نحوه شروع و مدت زمان ابتلاء به بیماری، سن و میزان تحصیلات افراد ارتباطی با تأثیر ورزش درمانی نداشتند. نتیجه‏گیری: این بررسی موید اثرات مفید ورزش درمانی در افزایش تواناییهای حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید است. لذا اضافه نمودن حرکات درمانی ساده بعد از کنترل فعالیت بیماری در مبتلایان توصیه می‏گردد.

کلید واژه: آرتریت روماتویید، ورزش درمانی، و دامنه حرکتی