لقب و لقب گذاری در ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 لقب و لقب گذاری در ایران دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد لقب و لقب گذاری در ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی لقب و لقب گذاری در ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن لقب و لقب گذاری در ایران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانشکده ادبیات و علوم انسانی (تهران)

تعداد صفحات :۱۷

لقب (پاژنام) اسمیست غیر از نام اصلی که حاوی مدح یا ذمی باشد؛ مثل حکیم الممالک. لقب گذاری در ایران پیش از اسلام نیز رایج بود. به عقیده هندوشاه نخجوانی این روش نامگذاری در دوران آل بویه و سلجوقیان در میان عربها هم رواج یافت و بعدها در ایران جانشین کینه گذاری که شیوه ای عربی بود گردید. لقب گاهی عام است و همانند عنوان و منصب به اشخاص گوناگون داده می شود؛ مانند “امیرالشعرا” و گاهی خاص است مثل “ذوالریاستین” که “فضل بن سهل سرخسی” بدان شهرت یافت. بیشتر لقبها از نظر ساختمانی، مرکب اضافی “ال” دار “ذواللام” هستند که در دستور فارسی، آنها را باید صفت مرکب وابستگی غیرفعلی اسنادی گرفت. اگر لقب پیش از اسم اصلی قرار گیرد، شاخص یا شبه بدل اسم است. لقب گاهی جانشین نام اصلی میگردد که میتوان آن را “نام فرعی” نامید.

کلید واژه: لقب، نامگذاری، نام اصلی، نام فرعی، شبه بدل اسم