مقاله مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست :

مقاله مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در نشریه جراحی ایران از صفحه ۳۶ تا ۴۴ منتشر شده است.
نام: مقایسه میزان بازگشت حس بعد از ترمیم عصب اولنار و مدیان در مچ دست
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله عصب اولنار
مقاله عصب مدیان
مقاله صدمه عصبی
مقاله ترمیم عصب
مقاله بازگشت حس

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: در اغلب مطالعات اندام فوقانی، پیش آگهی ترمیم عصب رادیال بهتر از عصب مدیان و این عصب بهتر از عصب اولنار است. این مطالعات بیشتر به جزء حرکتی اعصاب پرداخته اند. مطالعه مستقلی در مورد تفاوت بازگشت حس بعد از قطع این اعصاب انجام نشده است. برای بررسی این موضوع که در شرایط مشابه بازگشت حس در کدام یک از اعصاب مدیان و اولنار بهتر است، این مطالعه طراحی و اجرا شده است.
مواد و روش ها: ۶۵ بیمار مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی حضرت فاطمه(س) که به علت قطع عصب مدیان، اولنار یا هر دو، در ناحیه مچ دست عمل جراحی شده بودند و حداقل ۹ ماه از زمان عمل جراحی آنها می گذشت، مورد مطالعه قرار گرفتند. تست های افتراق دو نقطه ثابت و متحرک و تست مونوفیلامان به روش استاندارد انجام شد.
یافته ها: میانگین سنی بیماران ۱۰±۲۷۲ بود. ۵۸ نفر از بیماران مرد (۸۹۲%) بودند. بیشترین عصبی که دچار آسیب دیدگی شده بود، عصب اولنار است که در ۴۶۲% بیماران رخ داده بود. عصب مدیان در ۳۶۹% بیماران آسیب دیده بود. آسیب توام عصب اولنار و مدیان در ۱۶۹% بیماران وجود داشت. میانگین زمان بررسی بیماران بعد از عمل جراحی ۱۲ ± ۲۴۵ ماه بود. در مبتلایان به آسیب عصب مدیان انگشت میانی و در مبتلایان به آسیب عصب انگشت کوچک بیشترین اختلال حسی را داشتند. نتایج تست منوفیلامان، افتراق دو نقطه استاتیک و دینامیک در بیماران با آسیب عصب مدیان به نسبت آسیب عصب اولنار بهتر و تفاوت معنی دار بود.
نتیجه گیری: هرچند در اغلب منابع انگشت اشاره به عنوان منطقه بررسی اختلال حس در قطع عصب مدیان ذکر شده است، اما در این مطالعه بیشترین میزان اختلال حس در هر سه تست انجام شده انگشت میانی بیماران بوده است، به همین دلیل بهتر است، هنگام معاینه یا انجام تست های تشخیصی در بیماران با قطع عصب مدیان به انگشت میانی به عنوان منطقه دارای بیشترین اختلال حس توجه شود. همچنین در این مطالعه ثابت شده است در شرایط مشابه از نظر سن، نوع صدمه، فاصله زمانی بین صدمه تا ترمیم و نوع ترمیم، نتایج حسی در عصب مدیان بهتر از اولنار است. توپوگرافی کمتر پیچیده عصب مدیان، آناتومی ساده تر این عصب، کوچکتر بودن قسمت حرکتی آن در مچ و راحت تر در معرض دید قرار گرفتن عصب در طی جراحی می توانند از علل این نتایج بهتر باشند.