نقش گیرنده A1 آدنوزینی در فعالیت الکتریکی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس در موشهای صحرایی نر معتاد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش گیرنده A1 آدنوزینی در فعالیت الکتریکی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس در موشهای صحرایی نر معتاد دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش گیرنده A1 آدنوزینی در فعالیت الکتریکی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس در موشهای صحرایی نر معتاد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش گیرنده A1 آدنوزینی در فعالیت الکتریکی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس در موشهای صحرایی نر معتاد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش گیرنده A1 آدنوزینی در فعالیت الکتریکی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس در موشهای صحرایی نر معتاد :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : یاخته

تعداد صفحات :۸

هدف: بررسی نقش گیرنده های A1 آدنوزینی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس بر فعالیت الکتریکی این نورونها در موشهای کنترل و معتاد.مواد و روشها: حیوانات مورد مطالعه به دو گروه کنترل و وابسته به مورفین تفسیم شدند (در هر گروه ۳۶=n).در گروه وابسته حیوانات سولفات مورفین را از طریق آب آشامیدنی به مدت ۲۱ روز دریافت می کردند. سپس حیوانات هر دوگروه به منظور ثبت فعالیت الکتریکی از نورونهای هسته PGi در دستگاه استریوتاکس قرار گرفته و توسط میکرومانیپولیتور یک عدد میکروپیپت ثبات شیشه ای در کنار یک نورون هسته PGi قرار می گرفت. فعالیت الکتریکی نورون به دستگاه تقویت کننده خارج سلولی و سپس به اوسیلوسکوپ هدایت می شد. با استفاده از یک دستگاه Window discriminator فعالیت الکتریکی نورون از زمینه اوسیلوسکوپ جدا شده و وارد برنامه آنالیز کننده کامپیوتری PSTH می گردید. فعالیت نورون حدودا بعد از ۳۰ دقیقه ثبت از نورون حالت ثابت پیدا می کرد. با اعمال داروهای آگونیست و آنتاگونیست گیرنده A1 اثر آنها بر فعالیت الکتریکی نورونهای هسته PGi (فرکانس در ثانیه) اندازه گیری می شد.یافته ها: با به کارگیری آگونیست اختصاصی گیرنده A1، سیکلوهگزیل آدنوزین (µM; i.p. 200) به داخل هسته PGi در دو گروه کنترل و معتاد فعالیت الکتریکی این هسته به مقدار معنی داری کاهش پیدا می کند، به طوری که این کاهش فالیت در گروه معتاد (۴/۳±۵/۵۲ درصد) بارزتر از گروه کنترل بود (۱/۳±۲/۳۵ درصد). همچنین حدود ۱۸-۱۰ دقیقه بعد از به کار گیری ۸- فنیل تئوفیلین (mg/kg; i.p. 10) به عنوان آنتاگونیست اختصاصی گیرنده A1 آدنوزینی یک افزایش در فعالیت الکتریکی هسته PGi مشاهده شد که این اثر در گروه معتاد (%۵/۲±۳/۳۹) مشخص تر از گروه کنترل بود (۲/۲±۲/۲۷ درصد). در آزمایشهای تکمیلی سیکلوهگزیل آدنوزین (CHA) در گروهی از موشها به کار رفت که قبلا کافئین (mg/kg; i.p. 50) را دریافت کرده بودند. نتیجه نشان داد که CHA در حضور کافئین به عنوان آنتاگونیست عمومی گیرنده های آدنوزینی اثر بارزی بر فعالیت الکتریکی نورونهای هسته PGi ندارد.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که یک افزایش حساسیت در گیرنده های A1 آدنوزینی در موشهای صحرایی نر معتاد به مورفین به وجود می آید که این افزایش حساسیت سبب تغییر الگوی فعالیت الکتریکی نورونهای هسته PGi در طی وابستگی و سندرم ترک می گردد.

کلید واژه: آدنوزین، مورفین، هسته پاراژیگانتوسلولاریس، کافئین، ۸-فنیل تئوفیلین، سیکلوهگزیل آدنوزین، ثبت تک واحدی