ارزیابی روشهای زمین آمار در برآورد هدایت هیدرولیکی خاک در مناطق شیب آب و پشت آب پایین دشت سیستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی روشهای زمین آمار در برآورد هدایت هیدرولیکی خاک در مناطق شیب آب و پشت آب پایین دشت سیستان دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی روشهای زمین آمار در برآورد هدایت هیدرولیکی خاک در مناطق شیب آب و پشت آب پایین دشت سیستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی روشهای زمین آمار در برآورد هدایت هیدرولیکی خاک در مناطق شیب آب و پشت آب پایین دشت سیستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی روشهای زمین آمار در برآورد هدایت هیدرولیکی خاک در مناطق شیب آب و پشت آب پایین دشت سیستان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم کشاورزی ایران

تعداد صفحات :۱۶

هدایت هیدرولیکی خاک مهمترین پارامتر فیزیکی است که پروژه های زهکشی را از دیدگاه فنی متاثر میکند. هدف این تحقیق بررسی تغییرات مکانی هدایت هیدرولیکی و انتخاب مناسبترین روش میانیابی برای برآورد هدایت هیدرولیکی میباشد. این تحقیق روی ۶۰۵ داده اندازه گیری شده هدایت هیدرولیکی در دشت سیستان به انجام رسیده است. روشهای میانیابی استفاده شده شامل کریگینگ، میانگین متحرک وزنی و TPSS بوده که تکنیک cross-validation با معیار آماری میانگین قدر مطلق خطا MAE برای ارزیابی استفاده شده است. با توجه به اندازه گیری هدایت هیدرولیکی در دو حالت اشباع و غیر اشباع، داده های مربوط به هر روش به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است. در ضمن، با تعدیل داده های هدایت هیدرولیکی غیر اشباع، مجموع هدایت هیدرولیکی اشباع و غیر اشباع تعدیل شده، به طور جدا در ارزیابیها به کار گرفته شده است. بررسیهای انجام شده نشان می دهد که همبستگی مکانی هدایت هیدرولیکی در این منطقه نسبتا کم می‌باشد به طوریکه مدل نیم تغییر نمای تجربی هدایت هیدرولیکی اشباع با یک روند تقریبا کروی تا شعاع تاثیر ۱۵ کیلومتر دارای CO بر روی SILL برابر ۸۳ درصد میباشد. به همین دلیل روش کریگینگ دقت قابل قبولی را در برآورد هدایت هیدرولیکی ارائه نداد. در مجموع روش TPSS با توان دو، بیشترین دقت MAE برابر ۳۰۴/۱ متر بر روز) را در برآورد هدایت هیدرولیکی اشباع خاک دارا میباشد. در مورد هدایت هیدرولیکی غیر اشباع نیز روش TPSS با توان دو و سه با MAE برابر ۱۶۶/۰ و ۲۴۱/۰ متر بر روز، مناسبترین روش تشخیص داده شد. همچنین روش TPSS باتوان دو MAE برابر ۰۹۴/۱ متر بر روز، نتایج دقیقتری نسبت به سایر روش ها در برآورد هدایت هیدرولیکی تعدیل شده ارائه کرد. با مقایسه نسبت MAE,MBE مناسبترین روش میانیابی به میانگین واقعی داده ها در سه حالت اشباع و غیر اشباع و تعدیل شده مشخص گردید که خطا و انحراف نسبی روش TPSS در برآورد ضریب آبگذری درحالت تعدیل شده نسبت به دو حالت دیگر کمتر می‌باشد.

کلید واژه: خاک، تغییر پذیری مکانی، دشت سیستان، زمین آمار، کریگینگ، میانگین متحرک وزنی، TPSS، میانیابی، هدایت هیدرولیکی