مقایسه نتایج دو روش درمان با I 131 با دوز ثابت ۵ میلی کوری و دوز ثابت ۱۰ میلی کوری در درمان بیماری گریوز (بیمارستان شریعتی ، ۱۳۷۸-۸۰)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه نتایج دو روش درمان با I 131 با دوز ثابت ۵ میلی کوری و دوز ثابت ۱۰ میلی کوری در درمان بیماری گریوز (بیمارستان شریعتی ، ۱۳۷۸-۸۰) دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه نتایج دو روش درمان با I 131 با دوز ثابت ۵ میلی کوری و دوز ثابت ۱۰ میلی کوری در درمان بیماری گریوز (بیمارستان شریعتی ، ۱۳۷۸-۸۰)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه نتایج دو روش درمان با I 131 با دوز ثابت ۵ میلی کوری و دوز ثابت ۱۰ میلی کوری در درمان بیماری گریوز (بیمارستان شریعتی ، ۱۳۷۸-۸۰)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه نتایج دو روش درمان با I 131 با دوز ثابت ۵ میلی کوری و دوز ثابت ۱۰ میلی کوری در درمان بیماری گریوز (بیمارستان شریعتی ، ۱۳۷۸-۸۰) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: درمان بیماری گریوز با ید رادیواکتیو ساده ترین، ارزانترین، موثرترین، مطمئن ترین و سالم ترین روش درمان برای بیشتر بیماران است، اما هنوز توافق عمومی برروی دوز۱۳۱I وجود ندارند. تعیین یک دوز مناسب حداقل (optimal) برای تجویز به بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است.مواد و روشها : در این مطالعه ۵۹ بیمار مبتلا به بیماری گریوز به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، به نحوی که در یک گروه مقدار ۵ میلی کوری و در گروه دیگر ۱۰ میلی کوری ۱۳۱I جهت درمان درنظر گرفته شد. همه بیماران در فواصل ۶ ماهه به مدت ۲ سال از نظر عملکرد تیروئید پیگیری شدند.یافته ها : از ۵۹ بیمار، ۲۰ بیمار (۳۳.۹%) دچار شکست درمان به صورت عدم پاسخ یا عود هیپرتیروئیدی و ۱۹ بیمار (۳۲.۲%) هیپوتیروئید شدند. از ۳۳ بیماری که تحت درمان با ۵ میلی کوری ۱۳۱I قرار گرفتند، پس از دو سال پیگیری، ۱۰ نفر (۳۰.۳%) یوتیروئید، ۶ نفر (۱۸.۲%) هیپوتیروئید (یا به عبارتی میزان درمان موفق هیپرتیروئیدی ۴۸.۵%) و ۱۷ نفر (۵۱.۵%) دچار عود بیماری شدند. از ۲۶ بیماری که با ۱۰ میلی کوری یدرادیواکتیو درمان شدند، ۱۰ نفر (۳۸.۵%) یوتیروئید، ۱۳ نفر (۵۰%) هیپوتیروئید شدند (به عبارتی میزان درمان موفق هیپرتیروئیدی ۸۸.۵% بود) و ۳ نفر (۱۱.۵%) دچار عود بیماری پرکاری تیروئید شدند. از بین متغیرهای سن، جنس، اندازه گواتر،درصد جذب ید و مقدار ید رادیواکتیو تجویزی تنها مقدار ۱۳۱I تجویز شده با نتیجه درمان ارتباط معنی دار داشت (P=0.003). نتیجه گیری و توصیه ها: علی رغم اینکه میزان عارضه هیپوتیروئیدی در ۲ سال اول با درمان ۵ میلی کوری کمتر از درمان با ۱۰ میلی کوری ید رادیواکتیو می باشد، اما میزان عود بیماری با درمان ۵ میلی کوری ۱۳۱I بسیار بالاتر بوده و همچنین شیوع بالایی از هیپوتیروئیدی در طولانی مدت با تمام دوزها دیده میشود با توجه به موارد فوق به نظر میرسد مقدار ۱۰ میلی کوری ۱۳۱I دوز مناسب تری برای درمان بیماران مبتلا به گریوز باشد.

کلید واژه: