بررسی اثرات فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) بر تکامل جنینهای مورولای موش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثرات فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) بر تکامل جنینهای مورولای موش دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثرات فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) بر تکامل جنینهای مورولای موش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثرات فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) بر تکامل جنینهای مورولای موش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثرات فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) بر تکامل جنینهای مورولای موش :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

تعداد صفحات :۱۳

جنین موش قبل از لانه گزینی انواع گیرنده های فاکتورهای رشد و لیگاندهای مربوطه را بیان میکند. یکی از این فاکتورها EGF است که توسط جنین قبل از لانه گزینی از مرحله هشت سلولی به بعد بیان میشود. EGF تکثیر و تمایز سلولی را تحریک نموده و به عنوان یک میتوژن که میتوز و تمایز سلولهای تروفواکتودرم را افزایش میدهد، عمل میکند. هدف از این مطالعه بررسی اثر EGF بر روی تکامل جنینهای مورولای موش در محیط کشت و یافتن غلظت مناسب آن در دامنه مورد نظر بود. به این منظور از جنینهای مورولای موش نژاد NMRI که پس از تحریک تخمک گذاری به دست آمده بودند، استفاده شد. سیر مراحل تکاملی جنین ها در چهار گروه شاهد (بدون استفاده از EGF در محیط کشت T6) ، گروه آزمون ۱ (استفاده از EGF با غلظت ۱۰ng/ml)، آزمون ۲ (غلظت ۴ng/ml از EGF )و آزمون ۳ (غلظت ۱ng/ml از EGF )به مدت ۹۶ ساعت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که پس از ۹۶ ساعت ۸۳.۲ درصد جنینهای گروه آزمون ۱ به مرحله خروج از زونا رسیدند که در همین روز این مقدار برای گروه های شاهد و آزمون ۲ و ۳ به ترتیب ۷۰.۶، ۶۶.۷ درصد بود که مابین هر یک از گروه ها با گروه آزمون ۱ تفاوت معنی داری مشاهده شد. میزان دژنراسیون گروه آزمون ۱ در روز چهارم کشت به ۱۶.۸ درصد رسید که تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت اما در دو گروه آزمون ۲ و ۳ این مقدار بالا بود (به ترتیب ۳۳ و ۳۳.۳ درصد) که تفاوتهای معنی داری با گروه شاهد و آزمون ۱ نشان دادند. در مجموع از پژوهش حاضر میتوان نتیجه گیری کرد که تکوین جنینهای مورولای موش در محیط کشت حاوی EGF با غلظت ۱۰ng/ml نسبت به دورهای ۴ng/ml و ۱ng/ml و گروه شاهد بهتر و سریعتر تا مرحله خروج از زونا صورت میگیرد.

کلید واژه: جنین موش، محیط کشت، EGF