بررسی میزان فعالیت کودکان مبتلا به تترالوژی فالوت بعد از عمل جراحی ترمیم کامل با استفاده از تست ورزش و ارتباط آن با نوع تصحیح جراحی (با یا بدون پچ ترانس آنولار) تنگی مجرای خروجی بطن راست

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان فعالیت کودکان مبتلا به تترالوژی فالوت بعد از عمل جراحی ترمیم کامل با استفاده از تست ورزش و ارتباط آن با نوع تصحیح جراحی (با یا بدون پچ ترانس آنولار) تنگی مجرای خروجی بطن راست دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان فعالیت کودکان مبتلا به تترالوژی فالوت بعد از عمل جراحی ترمیم کامل با استفاده از تست ورزش و ارتباط آن با نوع تصحیح جراحی (با یا بدون پچ ترانس آنولار) تنگی مجرای خروجی بطن راست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان فعالیت کودکان مبتلا به تترالوژی فالوت بعد از عمل جراحی ترمیم کامل با استفاده از تست ورزش و ارتباط آن با نوع تصحیح جراحی (با یا بدون پچ ترانس آنولار) تنگی مجرای خروجی بطن راست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان فعالیت کودکان مبتلا به تترالوژی فالوت بعد از عمل جراحی ترمیم کامل با استفاده از تست ورزش و ارتباط آن با نوع تصحیح جراحی (با یا بدون پچ ترانس آنولار) تنگی مجرای خروجی بطن راست :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در پزشکی

تعداد صفحات :۶

سابقه و هدف: تست ورزش تنها وسیله بررسی توانایی فیزیکی در کودکان می باشد. تمام روشهای دیگر بررسی قلبی – عروقی در حین استراحت انجام می شوند و بنابراین قادر به دادن اطلاعات در هنگام فعالیت فیزیکی نیستند. شایعترین روش مورد استفاده در تست ورزش کودکان Bruce treadmill protocol می باشد و بهترین راه بررسی توانایی ظرفیت انجام کار (working capacity) استفاده از maximal exercise است. مواد و روشها: در این بررسی ما ۴۰ بیمار را که تحت عمل جراحی کامل بیماری تترالوژی فالوت قرار گرفته بودند، انتخاب کردیم. در ۱۹ بیمار تصحیح جراحی مجرای خروجی بطن راست با استفاده از پچ ترانس آنولار (transannular patch) و در ۲۱ بیمار تصحیح جراحی بدون استفاده از پچ ترانس آنولار صورت گرفته بود. تست ورزش به صورت maximal treadmill و با استفاده از پروتکل بروس در این دو گروه از بیماران انجام یافت و نتایج حاصله مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میزان نارسایی ریوی (PI) در گروهی که با پچ ترانس آنولار عمل شده بودند ۷۳.۷% و در گروه دیگر ۳۳.۳% بود. میزان تنگی مجرای خروجی بطن راست (PS) در گروهی که با پچ ترانس آنولار عمل شده بودند بیشتر از گروه دیگر بود (۵۲.۶% در برابر ۲۸.۶%). متوسط حداکثر مقدار فشارخون در طی ورزش در بیمارانی که با پچ ترانس آنولار عمل شده بودند ۱۲۴.۸ mmHg و در گروه دیگر ۱۳۲ mmHg بود. نتیجه گیری و توصیه ها: میزان نارسایی دریچه ریوی و همچنین متوسط حداکثر مقدار فشارخون در دو گروه دارای اختلاف معنی دار آماری بود. اگرچه میزان توسط ظرفیت انجام کار در گروهی که بدون استفاده از پچ ترانس آنولار عمل شده بودند، بهتر از گروه دیگر بود اما این تفاوت از نظر آماری فاقد ارزش بود. بهتر بودن نتایج تست ورزش در بیمارانی که بدون استفاده از پچ ترانس آنولار عمل شده اند در ارتباط با میزان PI و PS پایینتر در این گروه از بیماران می باشد.

کلید واژه: تترالوژی فالوت، پچ ترانس آنولار، ظرفیت انجام کار