اثر سایتوتوکسیستی و بازدارندگی آلژینات سدیم بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها در مقایسه با ترکیبات استروئیدی و غیر استروئیدی در کشت سلولی فیبروسارکوما

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر سایتوتوکسیستی و بازدارندگی آلژینات سدیم بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها در مقایسه با ترکیبات استروئیدی و غیر استروئیدی در کشت سلولی فیبروسارکوما دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر سایتوتوکسیستی و بازدارندگی آلژینات سدیم بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها در مقایسه با ترکیبات استروئیدی و غیر استروئیدی در کشت سلولی فیبروسارکوما  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر سایتوتوکسیستی و بازدارندگی آلژینات سدیم بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها در مقایسه با ترکیبات استروئیدی و غیر استروئیدی در کشت سلولی فیبروسارکوما،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر سایتوتوکسیستی و بازدارندگی آلژینات سدیم بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها در مقایسه با ترکیبات استروئیدی و غیر استروئیدی در کشت سلولی فیبروسارکوما :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پزشکی جندی شاپور

تعداد صفحات :۹

نظر به نقش ماتریکس متالوپروتئینازها در فیزیوپاتولوژی در بسیاری از بیماریهای التهابی نظیر آرتریت روماتوئید و انواع بدخیمی ها بر آن شدیم که تاثیر آلژینات سدیم را در مقایسه ترکیبات با ترکیبات استروئیدی و ضد التهابی غیراستروئیدی مورد کنکاش قرار دهیم. بدین جهت از روش زایموگرافی و سایتوتوکسیسیته سلولی بهره گرفتیم که در این مطالعه داروهای ضدالتهابی دگزامتازون و دیکلوفنک سدیم و پیروکسیکام در مقایسه با آلژینات سدیم به میزان ۱۰ تا ۲۰۰ میکروگرم در میلی لیتر از این ترکیبات به محیط کشت سلولهای فیبروسارکوما (Wehi 164) با توجه به توانایی این سلولها در تولید میزان بالای آنزیم (MMPs) اضافه شده و به مدت ۲۴ ساعت نگهداری شد. کلیه این ترکیبات توانایی کاهش فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها را نشان دادند. از طرفی با بررسی اثرات سایتوتوکسیسیته سلولی مشخص گردید که آلژینات سدیم سمیت به مراتب کمتری نسبت به سایر داروهای مورد استفاده دارا می‌باشد که همچنین دیکلوفناک دارای بیشترین سمیت بوده است و از طرفی مقادیر بالای آلژینات سدیم در مقایسه با ترکیبات دیگر اثر مهاری تقریباً مشابه در مهار (MMPs) ماتریکس متالوپروتئیناز داشته ولی از اثر سمیت به مراتب کمتر برخوردار است. با در نظر گرفتن نتایج این تحقیق با توجه به پائین بودن میزان سمیت و اثرات ضدالتهابی آلژینات سدیم با سایر داروهای ذکر شده مطالعات بیشتری را به منظور استفاده بالینی از این ماده توصیه می‌ِشود.

کلید واژه: آلژینات سدیم، ماتریکس متالوپروتئینازها، سایتوتوکسیسیته