ارزیابی تحقق پذیری پیش بینی های کاربری اراضی و پیشنهاد های جهات توسعه در طرح جامع شهر ساری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی تحقق پذیری پیش بینی های کاربری اراضی و پیشنهاد های جهات توسعه در طرح جامع شهر ساری دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی تحقق پذیری پیش بینی های کاربری اراضی و پیشنهاد های جهات توسعه در طرح جامع شهر ساری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی تحقق پذیری پیش بینی های کاربری اراضی و پیشنهاد های جهات توسعه در طرح جامع شهر ساری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی تحقق پذیری پیش بینی های کاربری اراضی و پیشنهاد های جهات توسعه در طرح جامع شهر ساری :

تعداد صفحات :۲۰

چکیده مقاله:

در حالی که بیش از چهار دهه از عمر اولین طرح های جامع در ایران می گذرد، روند تهیه این طرح ها با تغییرات کم وبیش هنوز ادامه دارد و در اکثر شهرهای کشور، نسل سوم و حتی چهارم طرح های جامع در حال تهیه و اجرا است، طرح جامع شهری بیشتر به منظور ترویج ضوابط شهرسازی، کنترل توسعه شهرها، هماهنگ سازی بخش های مختلف شهر و شناخت حوزه های نفوذ شهر تهیه می شود. بر اساس مدارک موجود محدوده شهرسازی در حد فاصل سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۵ افزایش محدودی به سمت جنوب – جنوب غربی، غرب، (کمی) در شمال و نواری در شرق تا حوالی تجن داشت. در سال ۱۳۵۵ اولین طرح جامع برای فهم تهیه شد ولیکن و تداخل با انقلاب اسلامی نهایتا در سال ۱۳۶۱ به تصویب رسید. شروع مطالعات اولین طرح جامع شهرستان ۱۳۵۳ بوده است. طرح جامع نخست پیش بینی کرده بود که پارسال ۱۳۶۵ مساحت ۱۳۲۲ هکتار و جمعیت آن به ۱۱۷۰۰۰ نظر برسد که عمل این اتفاق نیفتاد و شهر هم به لحاظ مساحت و هم به لحاظ جمعیت از پیش بینی ها سبقت گرفت به عبارتی پیش بینی جمعیت شهر و اولین طرح جامع آن کمتر از آنچه که وجود یافته بود (۷۳%) در مقابل مساحت شهر ۵۰۰ هکتار بیش از پیش بینی صورت گرفته افزایش یافت. در دوره دوم طرح جامع برای شهر تهیه گردید و در سال ۱۳۷۴ به تصویب شورای عالی معماری و شهرسازی ایران رسید. در طرح جامع موضوع که افق آن سال ۱۳۸۵ بود مساحت شهر می بایست به ۲۷۶۵ هکتار می رسید جمعیت شهر در این مثال (در محدوده قانونی) به ۲۶۰۰۰۰ نفر و مساحت ۱۳۷۹ با اصلاحیه ناشی از منطقه ای شدن که در سال ۱۳۷۷ مساحت قانونی آن را ۳۰۰۰ هکتار رسانید. استفاده در این پژوهش، ارزیابی کمی طرح جامع با بررسی تطبیقی داده های پیشنهادی و مقایسه آن با داده های وضع موجود است. در واقع ابتدا بر اساس داده های وضع موجود، تحقق پذیری و افق جمعیتی شهرسازی مورد ارزیابی قرار می گیرد. سپس با تطبیق سطوح و سرانه های کاربری در پیشنهادات طرح با آمار وضع موجود، تناسبات، کمبودها و زیاد بودهای کاربری های موجود در سطح شهرسازی بررسی شده است. و از نرم افزار GIS نیز در این پژوهش استفاده شده است.