مقایسه مثبت نگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش آموزان دختر تک فرزندی و چند فرزندی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه مثبت نگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش آموزان دختر تک فرزندی و چند فرزندی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه مثبت نگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش آموزان دختر تک فرزندی و چند فرزندی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه مثبت نگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش آموزان دختر تک فرزندی و چند فرزندی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه مثبت نگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش آموزان دختر تک فرزندی و چند فرزندی :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

در این دنیای پر مشغله امروز کمتر کسی است که باور نداشته باشد که مثبت اندیشی، امید به زندگی و رضایت از زندگی در شادتربودن خانواده ها نقش بسزایی دارد و همچنین در سایه شادکامی، زندگی لذت بخش تر خواهد بود و به تبع آن رضایت مندی بیشتریبر لحظه لحظه زندگی حاکم خواهد شد . لذا با توجه به این مقوله های تاثیر گذار بر تک تک افراد جامعه لزوم پرداختن به این اموراحساس می شود از این رو در تحقیق حاضر به مقایسه مثبت نگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش آموزان تک فرزند وچند فرزند پرداخته شده است، جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دبیرستانی در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ و نمونه آماری شامل۳۰ دانش آموز تک فرزند و ۳۰ دانش آموز چند فرزند بود برای تحلیل داده ها، از شاخص های توصیفی نظیر پراکندگی و میانگین ونیز از روش های آمار استنباطی همچون آزمون t مستقل و آزمون کلموگروف – اسمیرنوف با استفاده ازنسخه ۲۰ نرم افزار SPSSاستفاده شد . نتایج این پژوهش نشان داد که میزان مثبت اندیشی، رضایت از زندگی و امید به زندگی در دانش آموزان دختر در خانوادههای چند فرزند بیش از خانوادههای تک فرزند است بنابر این بطور کلی با توجه به نتایج آماری بدست آمده از تحقیق می توان ابرازنمود که تنها بودن فرزندان در خانواده های تک فرزند امر مطلوبی نبوده چرا که در چنین خانواده هایی فرزندان از میزان مثبت اندیشی،رضایت از زندگی و امید به زندگی کمتری برخوردارند.