ارزیابی تاثیر حملونقل شهری در توسعه پایدار و ارایه الگوی مطلوب در شهرهای میانی ( مطالعه موردی: شهر نیشابور )

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی تاثیر حملونقل شهری در توسعه پایدار و ارایه الگوی مطلوب در شهرهای میانی ( مطالعه موردی: شهر نیشابور ) دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی تاثیر حملونقل شهری در توسعه پایدار و ارایه الگوی مطلوب در شهرهای میانی ( مطالعه موردی: شهر نیشابور )  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی تاثیر حملونقل شهری در توسعه پایدار و ارایه الگوی مطلوب در شهرهای میانی ( مطالعه موردی: شهر نیشابور )،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی تاثیر حملونقل شهری در توسعه پایدار و ارایه الگوی مطلوب در شهرهای میانی ( مطالعه موردی: شهر نیشابور ) :

تعداد صفحات :۲۰

چکیده مقاله:

حملونقل شهری یکی از اصلیترین زیر بخشهای توسعه و برنامهریزی شهری میباشد. شهروندان همه روزه با شبکههای پیاده و سواره و انواع مختلف حملونقل تماس داشته و برای پاسخگویی به طیفی از نیازهای شغلی، تحصیلی، خرید، تفریح و غیره از حملونقل شهری استفاده میکنند؛ بنابراین حملونقل به یکی از مهمترین بخشهای کیفیت زندگی شهروندان تبدیل شده است. اما متاسفانه طی سالهای اخیر بر اثر توسعه مبتنی بر حرکت اتومبیل، مسایل و مشکلات حملونقلی متعددی بروز کرده است و تا زمانی که برنامههای توسعه شهری برمبنای حرکت اتومبیل تهیه و اجرا گردند دستیابی به حملونقل پایدار امکانپذیر نخواهد بود. برای غلبه بر چنین مشکلاتی نیاز است که در گام اول حملونقل شهری از بعد پایداری ارزیابی شده و سپس راهحلهایی برای بهبود شرایط موجود پیشنهاد گردد.هدف از ارایهی تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت حملونقل درون شهری پایدار در شهرهای میانی بوده است که در آن شهر نیشابور به عنوان نمونه انتخاب شده و نظام موجود حمل و نقل این شهر با استفاده از تکنیکهای تحلیلی AHP گروهی و SWOT مورد بررسی قرار گرفته است. نیشابور شهری تک هستهای بوده و بر اساس مطالعات انجام شده مشخص شد که حملونقل این شهر و شیوههای سفر در آن با شاخصهای حملونقل پایدار فاصله دارد. هدف حملونقل پایدار هرگز حذف هیچیک از شیوههای سفر نبوده، بلکه فراهم آوردن امکانات و زیرساختها و تشویق به استفاده از شیوههای پایدارتر و به حداقل رساندن استفاده از شیوههای ناپایدار میباشد؛ و در نتیجه سعی می-شود مناسبترین ترکیب شیوههای حملونقل در آن ارایه گردد. برمبنای نتایج حاصل از AHP ،مناسبترین ترکیب حملونقل برای نیشابور اینگونه حاصل شد: ۸.۳۳ %پیادهروی، ۲۲ %دوچرخهسواری، ۵.۱۴ %اتوبوس و مینیبوس، ۵.۱۲ %تاکسی ۶.۹ %اتومبیل شخصی و نهایتا۰ ۷.۷ %موتورسیکلت. در نتیجه با استفاده از روش AHP پیادهروی بهعنوان گزینه برتر شناخته شده و امکانات و محدودیتهای آن در قالب نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید با استفاده از روش تحلیلی SWOT بررسی گردید و درنهایت نیز پیشنهاداتی در قالب راهبردهای چهارگانه ارایه شده و با استفاده از تکنیک QSPM اولویتبندی شد.