ارزیابی و تحلیل میزان ناپایداری بافت های شهری در برابر مخاطرات محیطی(زلزله) نمونه موردی کلان شهر مشهد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی و تحلیل میزان ناپایداری بافت های شهری در برابر مخاطرات محیطی(زلزله) نمونه موردی کلان شهر مشهد دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی و تحلیل میزان ناپایداری بافت های شهری در برابر مخاطرات محیطی(زلزله) نمونه موردی کلان شهر مشهد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی و تحلیل میزان ناپایداری بافت های شهری در برابر مخاطرات محیطی(زلزله) نمونه موردی کلان شهر مشهد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی و تحلیل میزان ناپایداری بافت های شهری در برابر مخاطرات محیطی(زلزله) نمونه موردی کلان شهر مشهد :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

با توجه به رشد جمعیت ، افزایش شهرنشینی و گسترش سکونتگاههای غیر رسمی و بافت های فرسوده ، وقوع مخاطرات محیطی همچون زلزله در پهنه کلان شهر ها می تواند خسارات مالی و جانی سنگینی را ایجاد نموده و توسعه ی شهرها و کشور را دچار وقفه نماید. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر این پدیده ، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی ، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوب می گردد. کلان شهر مشهد نیز به لحاظ دارا بودن بافت های فرسوده مصوب (۲۲۹۲هکتار) و سکونتگاههای غیر رسمی(۳۸۴۰هکتار) با مشکلات زیادی در این خصوص مواجه است. هدف از این مقاله شناسایی محدوده آسیب پذیر بافت های شهری به لحاظ کالبدی در مقابل مخاطرات محیطی ناشی از زلزله و تعیین درجه ریسک پذیری هر کدام از بافت ها میباشد. در این راستا اولین گام شناسایی شاخص های طبیعی برای بیان میزان مخاطره آمیزی کلانشهر مشهد و بعد آن شناساییمعیارهای کالبدی جهت شناسایی سطوح ناپایدار و آسیب پذیر بافت شهری و در نهایت رتبه بندی میزان آسیب پذیری بافت شهری می باشد. همچنین از فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP به عنوان ابزار تعیین وزن معیارها و سیستم اطلاعات جغرافیای GIS به عنوان ابزار تلفیق ، تحلیل و نمایش داده های مکانی در فرایند مکانیابی استفاده شده است. در این بررسی سه شاخص اصلی( جمعیتی،کالبدی و مخاطرات محیطی) ۸ معیار ( بعد خانوار، تراکم جمعیتی، تعداد مطلق جمعیت، تعداد خانوار در واحد مسکونی، نوع مصالح، قدمت ساختمان، کیفیت ابنیه به عنوان شاخص های کالبدی و فاصله از گسل به عنوان مهمترین شاخص مخاطرات محیطیناشی از زلزله) در ۱۷۲۶۰ بلوک شهری (بر اساس نتایج سرشماری سال۱۳۹۰ (مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که محدوده بافت های فرسوده مرکزی و میانی شهر( ۸ درصد) و سکونتگاههای غیر رسمی شکل گرفته در محدوده های شمال و شمال شرقی شهر(۱۱درصد) به دلیل فرسودگی و ناپایداری بافت و استفاده از مصالح کم دوام در ساخت و ساز و نیز عمر بالای ساختمان ها و همچنین محدوده جنوبی شهر و قسمتی از محدوده شمال شرقی شهر(۱۱,۱۷درصد) به دلیل قرارگیری روی خط گسل(حریم درجه یک) از آسیب پذیری بالایی برخوردار است. در شهر مشهد، عدم رعایت حریم ها، وجود سازه های قدیمی با مصالح کم دوام ، شرایط نامناسبی را فراهم کرده است. تراکم بالای جمعیتی در محدوده های ذکر شده ، درجه ریسک را افزایش داده است و نفوذ ناپذیری و ریزدانگی قطعات در محدوده گروه اول باعث افزایش خطر پذیری گردیده است. بر اساس نتایج حاصله تعیین حریم نواحی خطرناک، تدوین ضوابط و مقررات خاص تراکم ها و نظارت بر ساخت و ساز های بی رویه و بهسازی بافت های فرسوده از جمله تمهیدات شهرسازی موثر در ارزیابی و کاهش آسیب پذیری در مناطق شهری هستند.