مقاله فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی :

مقاله فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در شهریور ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی از صفحه ۳۱۵ تا ۳۲۰ منتشر شده است.
نام: فراوانی ژن های بتالاکتامازی وسیع الطیف گروه TEM و (AmpC (DHA, MOX به روش PCR در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله اشریشیاکلی
مقاله بتالاکتامازهای وسیع الطیف
مقاله TEM ،AmpC
مقاله بتالاکتاماز

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: آنزیم های بتالاکتامازی، مهم ترین عامل مقاومت به آنتی بیوتیک های خانواده بتالاکتام در میان باکتری های گرم منفی می باشند. امروزه شاهد افزایش روز افزون عفونت های ناشی از آن ها در جهان هستیم که این امر به عنوان یک موضوع مهم مورد توجه محققین در آمده است. آنزیم های بتالاکتامازهای TEM به علت شیوع بالا و AmpC به دلیل ایجاد اختلال در تست های فنوتیپی از اهمیت زیادی برخوردارند. از آنجا که ژن های خانواده بتالاکتامازی دارای زیرگروه های فراوانی بوده بر این اساس به کارگیری روش های مولکولی به ویژه استفاده از پرایمرهای یونیورسال به منظور شناسایی کامل این زیرگروه ها ضروری است، هدف از این تحقیق شناسایی و بررسی شیوع ژن های بتالاکتامازی TEM و (AmpC (DHA, MOX در ایزوله های بالینی Escherichia coli با استفاده از پرایمرهای یونیورسال می باشد.
روش بررسی: تعداد ۵۰۰ نمونه بالینی از بیمارستان های شهر تهران جمع آوری گردید که با استفاده از تست های بیوشیمیایی، تعداد ۲۰۰ ایزوله E.coli غربال شد و از طریق تست های فنوتیپی Disk diffusion method و Combined disk، از لحاظ تولید آنزیم های بتالاکتامازی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سویه های فنوتیپ مثبت، جهت جستجوی ژن های مذکور توسط پروسه PCR بررسی شدند.
یافته ها: از ۲۰۰ ایزوله مورد بررسی (%۶۴)، ۱۲۸ سویه از طریق تست های فنوتیپی برای PCR ژن های TEM وAmpC انتخاب شد، (%۵۷۸)۷۴ و (%۳۹)۵ ایزوله به ترتیب حاوی ژن های TEM و DHA بود و ژن MOX در هیچ ایزوله ای شناسایی نشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله، به کارگیری روش های مولکولی در کنار روش های فنوتیپی جهت تشخیص کامل این نوع مقاومت ها امری ضروری بوده و به علت شیوع بالای این مقاومت، بهتر است که نسبت به استفاده از پروتکل های درمانی رایج در کشور اقدامات مناسب تری به عمل آید.