مقاله مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات :

مقاله مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در آبان ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی اصفهان از صفحه ۵۷۹ تا ۵۹۰ منتشر شده است.
نام: مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست انسانی در داربست های آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات
این مقاله دارای ۱۲ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله آلژینات
مقاله ترمیم استخوان
مقاله هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات
مقاله استئوبلاست

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: به دنبال شکستگی های استخوانی در طی تصادفات، بسیاری بیماران از ترمیم نشدن ضایعات استخوانی و مشکلات زیبایی شناختی و روانی متعاقب آن رنج می برند. در این راستا، یافتن راه کارهای جدید و موثر برای تسهیل ترمیم نقایص استخوانی مهم است. یکی از راه های درمان، استفاده از سلول های استخوانی خود بیمار، کشت آن ها بر روی داربست مناسب و انتقال به محل ضایعه می باشد. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست بر روی دو داربست آلژینات و هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات (HA- TC)بود.
روش ها: نمونه های استخوانی از چهار بیمار، که در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان تحت جراحی کرانیوتومی قرار گرفتند، به دست آمد. نمونه ها به قطعات کوچک تقسیم و در پلیت های محتوی محیط کشت به انکوباتور منتقل گردید. در روزهای ۱۰-۱۲ پس از انتقال، شروع خروج استئوبلاست از قطعات استخوانی مشاهده شد. این سلول ها به طور متوسط پس از ۲ هفته کف پلیت را پوشاندند. نسل اول این سلول ها با استفاده از Trypsin_EDTA ازکف پلیت جدا شد و به دو بخش تقسیم گردید. یک بخش به داربست HA-TC و بخش دیگر به ژل آلژینات اضافه شد. دو هفته بعد، اطلاعات جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: با شمارش سلول ها میانگین تعداد سلول های موجود در ژل آلژینات و داربست هیدروکسی آپاتیت – تری کلسیم فسفات در روز ۱۴ نسبت به روز اول همان گروه اختلاف معنی داری را نشان داد.(P<0.001) به علاوه، اختلاف میانگین تعداد سلول های موجود در ژل آلژینات و داربست هیدروکسی آپاتیت در روز ۱۴ معنی دار بود.(P<0.001) در روز ۱۴، میانگین درصد سلول های زنده در گروه آلژینات به طور معنی داری بیشتر از گروه هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم فسفات بود .(P<0.001)در روز ۱۴، در رنگ آمیزی Van kossa، وجود ماتریکس معدنی ثابت گردید؛ به این ترتیب که رسوبات کلسیم به رنگ سیاه و هسته سلول ها قرمز شد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، ژل آلژینات نسبت به داربست HA-TC، حمایت بهتری برای تکثیر و بقای استئوبلاست محسوب می شود. علت احتمالی این تفاوت را می توان در ویژگی های زیستی این ژل جستجو نمود؛ تخلخل ژل آلژینات شرایطی را فراهم می آورد که فعالیت های سلولی و متابولیکی در آن تسریع می گردد.