مقاله اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی :

مقاله اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان از صفحه ۴۰ تا ۴۸ منتشر شده است.
نام: اثرات تک دوز گاباپنتین بر میزان مصرف پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی کامل داخل وریدی
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله گاباپنتین
مقاله پروپوفول
مقاله رمیفنتانیل
مقاله بیهوشی کامل داخل وریدی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: گاباپنتین (آنالوگ ساختمانی گاما آمینوبوتیریک اسید) یک داروی ضد صرع بوده و تجویز قبل از عمل آن موجب کاهش درد پس از عمل می شود. با توجه به این که اثرات هیپنوتیک پروپوفول از طریق اتصال آن به گیرنده GABAA اعمال می شود، این فرضیه ایجاد شد که شاید با تجویز گاباپنتین بتوان دوز مورد نیاز پروپوفول و رمیفنتانیل را در حین بیهوشی عمومی کامل داخل وریدی کاهش داد.
روش بررسی: ۵۰ بیمار که تحت جراحی الکتیو کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک قرار می گرفتند در دو گروه ۲۵ نفری، وارد این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور، شدند. بیماران گروه مطالعه ۳ ساعت قبل از عمل ۱۲۰۰mg گاباپنتین و در گروه شاهد دارونما دریافت کردند. پیش دارو درمانی و القای بیهوشی در تمام بیماران ثابت بود. در نگهداری بیهوشی از مخلوط گازی اکسیژن و نیتروس اکساید (با نسبت %۵۰-۵۰%) و انفوزیون پروپوفول و رمیفنتانیل استفاده شد. در طول بیهوشی دوز انفوزیون پروپوفول با هدف حفظ BIS در محدوده ۶۰-۴۰ و دوز انفوزیون رمیفنتانیل با هدف حفظ متغیرهای همودینامیک در محدوده ±%۲۰ حد پایه، تنظیم شد. در پایان عمل جراحی، طول مدت بیهوشی و میزان کلی پروپوفول و رمیفنتانیل مصرف شده برای هر بیمار ثبت شد. جهت تحلیل داده ها از آزمونهای T تست مستقل و من ویتنی U استفاده گردید.
یافته ها: متغیرهای دموگرافیک در دو گروه یکسان بودند (P>0.05). دوز مصرفی پروپوفول و رمیفنتانیل در گروه مداخله به طور معنی داری کمتر بود (P<0.01). میانگین فشارهای خون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب و عدد BIS پایه در گروه مداخله پایین تر از گروه شاهد بود (P>0.05).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تجویز یک دوز گاباپنتین قبل از عمل می تواند باعث کاهش قابل توجه در میزان نیاز به پروپوفول و رمیفنتانیل در بیهوشی عمومی داخل وریدی در اعمال جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک شود.