مروری بر پروتکل های مسیریابی در شبکه های ad-hoc

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مروری بر پروتکل های مسیریابی در شبکه های ad-hoc دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مروری بر پروتکل های مسیریابی در شبکه های ad-hoc  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مروری بر پروتکل های مسیریابی در شبکه های ad-hoc،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مروری بر پروتکل های مسیریابی در شبکه های ad-hoc :

تعداد صفحات :۲۴

چکیده مقاله:

سال ۱۹۹۰ یک رشد بسیار سریع از تحقیقات در زمینه ad-hoc را به خود دید . عدم نیاز به زیر ساخت این شبکه ها باعث شد که موج جدیدی از استراتژی شبکه پیاده سازی شود تا یک ارتباط کار آمدنقطه به نقطه به وجود آید.مقدمه :منابع محدود در MANET، طراحی مسیریابی کار آمد و قابل اعتماد را بسیار دشوار کرده اند.برای استفاده موثر ازمنابع محدود آن هم درست در زمانی که نود در حال تغییر محیط می باشد نیاز به یکسری الگوریتم های هو شمندانه خواهد داشت.به موازات همین قضیه نیز، پروتکل مسیر یابی ممکن است نیاز به فراهم کردن سطوح مختلف از( QOS ) برای انواع مختلف برنامه های کاربردی و کاربران، پیدا کند. قبل از افزایش منافع در شبکه های بی سیم نسبت به کابلی، در شبکه های کابلی دو الگوریتم اصلی استفاده میشد. این الگوریتم ها معمولا به عنوان الگوریتم های (LS ) LINK STATE و DISTANCE VECTOR (DV) شناخته شده بودند. برای مثال در مسیر یابی LINK STATE ، هر نقطه یک دید به روز شده از شبکه به خود داشت. آن هم با استفاده از BROADCAST کردن COST امکان پذیر بود. وقتی هر نقطه یک بسته ی به روز رسانی را دریافت میکند، در ادامه دیدگاه خود نسبت به شبکه و اطلاعات LS خود رابه روز رسانی میکند، آنهم با استفاده ازاجرا کردن الگوریتم(انتخاب کوتاه ترین مسیر)؛ تا نقطه بعدی برای هر مقصد را مشخص کند. الگوریتم های DV و الگوریتم های LS قدیمی،تناسبی باMANET بزرگ نداشتند. به خاطر اینکه به روز رسانی های متداول و یا مقطعی، پهنای باند قابل توجهی را مصرف، مشاجره در کانال را افزایش و به تبع همه اینها دفعات شارژ کردن منبع تغذیه هر نقطه را افزایش میداد.