مقاله آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی :

مقاله آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۹ در پژوهش ادبیات معاصر جهان (پژوهش زبان های خارجی) از صفحه ۳۱ تا ۴۲ منتشر شده است.
نام: آخرین پرده امپراتور؛ امپراتور جونز و مضمون پادشاه ظاهری مولوی
این مقاله دارای ۱۲ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله امپراتور جونز
مقاله توهم
مقاله پادشاهان ظاهری
مقاله مکبث
مقاله پرگونت
مقاله اوزیماندیاس

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
امپراتوران یا به گفته مولانا «پادشاهان ظاهر» مظهر نفس و بنده هوی و شیطانند که بر خویشان خود نیز ابقا نمی کنند. امپراتور جونز در نمایشنامه ای از یوجین اونیل به همین نام، کاریکاتوری از پادشاهان ظاهری است که در پایان امپراتوری پوشالی خود، از شبی هولناک می گذرد و در آن پس از تجسم صحنه هایی از اعمال جنایتکارانه خود، سرانجام به چنگ انقلابیون گرفتار می شود. جونز در سلطنت کوتاه خود، همچون همه پادشاهان ظاهری، نه بر داد که بر طلسمی متکی است که همچون توهمی، هم او و هم بومیان را اسیر خود کرده است. طلسم گلوله ای نقره ای است که امپراتور جز با آن به چیزی هلاک نمی شود. همچون توهمی که مکبث نیز با باور به پیشگویی خرافه جادوگران بدان گرفتار بود. در مقاله زیر نمونه هایی از این توهم در پادشاهان ظاهری، همچون امپراتور جونز، مکبث، پرگونت و اوزیماندیاس در نمایشنامه هایی از اونیل، شکسپیر و ایبسن و شعری از شلی، با نگاهی به همین مفهوم در ادبیات ایران پیگیری شده است.