مقاله بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور :

مقاله بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۸ در مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان از صفحه ۲۱۷ تا ۲۲۹ منتشر شده است.
نام: بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه موردی شهرستان نیشابور
این مقاله دارای ۱۳ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله برنامه ریزی آرمانی فازی
مقاله حد تغییرات مجاز
مقاله الگوی کشت

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف از این مطالعه، کاربرد مدل برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز در تعیین الگوی بهینه کشت کشاورزان شهرستان نیشابور است. برای این منظور، ۶ آرمان فازی شامل کمینه کردن مصرف آب، کود شیمیایی، ماشین آلات، بیشینه کردن بازده برنامه ای، اشتغال نیروی کار و تولید در قالب شش سناریوی وزنی با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که در بیشتر سناریوها، ۳ آرمان اول به طور کامل برآورده می شود و نیازی به اختصاص مقادیر حد تغییرات مجاز به آن ها وجود ندارد. مقایسه الگوی کشت موجود با الگوهای کشت به دست آمده از سناریوهای مختلف بیانگر آن است که برای دستیابی به آرمان های بالا، سطح زیرکشت محصولات ذرت دانه ای و سیب زمینی نسبت به وضعیت موجود بایستی افزایش و گندم و جو کاهش یابد. افزون بر آن، استفاده از تابع فاصله اقلیدسی نشان داد که سناریوهای ۳ و ۶ که هر دو به الگوی کشت مشابهی منجر می شوند دارای کمترین فاصله نسبت به نقطه ایده آل هستند و بیشتر از سناریوهای دیگر به تامین هدف ها فوق نزدیک هستند. در پایان، با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی ارایه شده است.