مقاله مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا دارای ۶۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا :

مقاله مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز و زمستان ۱۳۸۷ در کاوش نامه زبان و ادبیات فارسی (کاوش نامه) از صفحه ۱۵۳ تا ۲۰۸ منتشر شده است.
نام: مضامین شعر و ادب عربی در دیوان ایرج میرزا
این مقاله دارای ۵۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ایرج میرزا
مقاله ادبیات عربی
مقاله ادبیات تطبیقی
مقاله فرهنگ ایران باستان

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
ایرج میرزا از شاعران معاصر و نوادگان فتحعلی شاه قاجار است که از یک سو شعرش آمیزه ای از لطافت و شیرینی و از دیگر سو «هزل و بی سنتی و پرده دری» است. با این وجود فرهنگ و ادب «اسلامی-عربی» از شاخصه های ویژه شعر اوست که چون خونی در پیکر دیوان او در همه جا جاری است و صبغه دینی در قالب عبارات و مضامین فراوان قرآنی و روایی در شعر او خود نمایی می کند.
علاوه بر ابیات عربی از شاعرانی چون «ابوالفتح بستی»، «مهلبی»، «ابن قلاقس» و «شریف رضی» و ; مضامین اشعار شاعرانی چون «ابن رومی»، «متنبی»، «ابوالعتاهیه»، «بشار»، «ابن حجاج» و ; به وضوح در مطاوی اشعار او دیده می شود، همچنین دیوان او دهها ضرب المثل عربی را به شکل اقتباس واژگانی و یا گزارشی در دل خود جا داده است. سعی ما در این مقاله ارایه برخی از این مضامین و کشف منابع و ماخذ عربی و همچنین ریشه های ایرانی آنهاست که در فرهنگ ایران قبل از اسلام وجود داشته است.
از آنجا که احتمال تاثیر پذیری ایرج از اشعار شاعران ایرانی قبل از خود منتفی نیست، در پا نوشت به شواهدی از آنها در ادب فارسی نیز اشاره کرده ایم.