مقاله اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی :

مقاله اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۰ در مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره‌ آورد دانش) از صفحه ۴۶ تا ۵۴ منتشر شده است.
نام: اثر هسپرتین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش های صحرایی دیابتی
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دیابت قندی
مقاله هسپرتین
مقاله یادگیری
مقاله حافظه

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: دیابت قندی در دراز مدت با اختلالاتی در یادگیری، حافظه و شناخت همراه می باشد. با توجه به وجود شواهدی مبنی بر اثر ضد دیابتی هسپرتین، اثر تجویز درازمدت هسپرتین بر یادگیری و حافظه در موش های صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد ۴۰ موش صحرایی نر به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با هسپرتین، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با هسپرتین یا گلیبن کلامید تقسیم شدند. برای بررسی حافظه و یادگیری حیوانات، میزان عملکرد رفتاری از نظر تاخیر اولیه و تاخیر در حین عبور در آزمون اجتنابی غیر فعال و در صد رفتار تناوب با استفاده از ماز Y تعیین گردید.
یافته ها: کاهش تاخیر در حین عبور در موش های دیابتی (P<0.01) و دیابتی تحت تیمار (P<0.05) در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید و تفاوت موجود بین این دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. درصد تناوب نیز در حیوانات دیابتی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05) و درصد تناوب در گروه دیابتی تحت تیمار با هسپرتین تفاوت معنی داری را با گروه دیابتی نشان داد (P<0.05).
نتیجه گیری: تجویز دراز مدت هسپرتین هر چند بر توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها در حیوانات دیابتی در آزمون اجتنابی غیر فعال تاثیر ندارد ولی موجب بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت در حیوانات دیابتی می شود.