مقاله شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷ دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷ :

مقاله شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۰ در مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره‌ آورد دانش) از صفحه ۸۷ تا ۹۵ منتشر شده است.
نام: شیوع ویروس تورکوتنو در بیماران مبتلا به هپاتیت C در شیراز ۱۳۸۸-۱۳۸۷
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ویروس تورکوتنو
مقاله ویروس هپاتیت C
مقاله ایران

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: ویروس تورکوتنو اولین سیرکوویروس انسانی است که در سال ۱۹۹۷ در ژاپن از بیماران مبتلا به هپاتیت با عامل ناشناخته، جداسازی گردید. از آن زمان تاکنون مطالعات متعددی بر روی جنبه های مختلف عفونت زایی این ویروس انجام شده است. هدف مطالعه حاضر، شیوع ویروس تورکوتنو در مبتلایان به هپاتیتC شهر شیراز با استفاده از دو جفت پرایمر مختلف می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی نمونه های خون ۲۴۰ بیمار مبتلا به هپاتیت C مزمن مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بالینی استاد البرزی شیراز از نظر وجود DNA ویروس تورکوتنو توسط روش واکنش زنجیره ای پلی مراز با استفاده از دو جفت پرایمر مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: از تعداد۲۴۰ بیمار مورد مطالعه، ۲۲۰ نمونه (۹۲ درصد) به وسیله پرایمرهای ناحیه ۵’-UTR و ۱۲ نمونه (۵ درصد) به وسیله پرایمرهای ناحیه N22 مثبت بودند. بر اساس اطلاعات دموگرافیک، تفاوتی بین میزان شیوع ویروس تورکوتنو در جنس مرد و زن موجود نبود.
نتیجه گیری: شیوع ویروس تورکوتنو در بین بیماران مبتلا به هپاتیت C مزمن با استفاده از پرایمرهای ناحیه ۵’-UTR بالا بود و تقریبا با مطالعات کشورهای دیگر هم خوانی داشت اما با استفاده از پرایمرهای ناحیه N22 در این مطالعه شیوع پایین تری به دست آمد. در مجموع ارتباط معنی داری بین جنس با میزان شیوع ویروس وجود نداشت. شیوع بحث انگیز و یا حتی بالای ویروس در بین بیماران مبتلا به هپاتیتC ضرورت مطالعات بیشتری را در زمینه ارتباط این دو ویروس ایجاد می کند.