مقاله مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید :

مقاله مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در دی ۱۳۸۹ در مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران از صفحه ۴۶۶ تا ۴۷۵ منتشر شده است.
نام: مقایسه دراز مدت اثرات متی مازول با ید رادیواکتیو درمانی در درمان پرکاری تیروئید
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله متی مازول
مقاله ید رادیواکتیو
مقاله پرکاری تیروئید
مقاله عود پرکاری تیروئید
مقاله عوارض دارویی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: درمان انتخابی در موارد عود بیماری گریوز ید رادیواکتیو است، که از جمله عارضه های مهم آن هیپوتیروئیدی و مصرف لوتیروکسین تا آخر عمر می باشد.
مواد و روش ها: این بررسی به صورت کارآزمایی بالینی نیمه تصادفی با دوره پیگیری کمینه ۱۵ سال انجام شد. در این پژوهش ۱۳۲ بیمار مبتلا به عود گریوز به دو گروه تقسیم شدند، ۵۹ نفر در گروه متی مازول، ۷۳ نفر در گروه ید رادیواکتیو و از نظر متغیرهای متعددی مانند آزمون های روان شناختی، کیفیت زندگی، تراکم استخوان، اکوکاردیوگرافی و آزمون های آزمایشگاهی از جمله آزمون های عملکرد تیروئید، الگوی لیپید، قند خون ناشتا،OGTT و HOMA-IR مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: قند خون ناشتا در کل و در گروه زنان با مصرف ید رادیواکتیو از گروه متی مازول بالاتر بود. هم چنین مقاومت به انسولین بر اساسHOMA-IR در زنان گروه ید رادیواکتیو از متی مازول بیشتر بود. میانگین سرمی TSH غیر طبیعی (بیشتر از ۵ و کمتر از ۰۳) در طول ۱۲ سال پی گیری در گروه ید رادیواکتیو از متی مازول بالاتر بود و میانگین غلظت کلسترول، تری گلیسرید و کلسترولLDL- در گروه ید رادیواکتیو از گروه متی مازول بیشتر بود. در یافته های اکوکاردیوگرافی نکته مهم این بود که شواهدی به نفع اختلال عملکرد دیاستولی در بیماران گروه ید رادیواکتیو نسبت به متی مازول وجود داشت.
نتیجه گیری: عوارض کمتر، تحمل بهتر، آزمون های روان شناختی و عملکرد قلبی بهتر، متی مازول را به عنوان انتخاب درمانی دیگر در مبتلایان به گریوز که دچار عود شده اند، قرار می دهد.