مقاله وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی دارای ۳۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی :

مقاله وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۹ در نقد ادبی از صفحه ۶۳ تا ۸۹ منتشر شده است.
نام: وجه در برابر گونه: بحثی در قلمروی نظریه انواع ادبی
این مقاله دارای ۲۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله نظریه انواع ادبی
مقاله گونه های ادبی
مقاله وجه
مقاله درون مایه

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه بحث درباب گونه های ادبی به دستگاهِ ردگان شناسی و تقسیم بندی آثار ادبی از نظر افلاطون و ارسطو برمی گردد که سه گونه اصلی حماسه، نمایش نامه و آثار غنایی را بر اساس «وجه» یا چگونگی بازنمایی سخن در کلام گوینده یا شاعر بررسی کرده اند. در نظریه انواعِ ادبی معاصر، از این اصطلاح برای بیان جنبه های درون مایگانی گونه های ادبی استفاده می شود. به کمک اصطلاح وجه، چرایی و چگونگی کاربرد اصطلاحات وصفی همچون «تراژیک، حماسی، غنایی، مرثیه ای و طنز آمیز» تشریح می شود؛ این اصطلاحات بر جنبه های مفهومی و درون مایگانی اثر دلالت دارند. برای مثال وقتی می گوییم این اثر «رمانی حماسی» است؛ به این معناست که نوع یا گونه آن رمان است، اما وجه معنایی آن حماسی است. تفاوت دیگر وجه با گونه در این است که یک گونه خاص همچون حماسه یا تراژدی ممکن است از بین برود؛ ولی وجه تراژیک و حماسی آن ممکن است تا زمان ها باقی بماند. اصطلاحات «وجه نما»- یعنی اصطلاحاتی همچون تراژیک، حماسی، غنایی، مرثیه ای و طنزآمیز- به شکل و ساختار صوری آثار ادبی خاص وابسته نیستند؛ بلکه گویای جنبه های درون مایگانی آثار ادبی هستند. همچنین، این مبحث ناظر است بر اینکه چگونه برخی انواع ادبی همچون تراژدی، حماسه و غزل آن قدر گسترش پیدا می کنند که ویژگی های درون مایگانی آن ها برای توصیف ابعاد درون مایه ای دیگر انواع ادبی به کار می روند و در مقابل، برخی انواع ادبی همچون رمان، داستان کوتاه، قصیده و مقامه از چنین خصلتی برخوردار نیستند.